Σε επικοινωνιακό τρικ για την προσωπική του πολιτική "διάσωση" εξελίσσεται η παραίτηση Κουβέλη από την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ.
Μία παραίτηση που μέσα σε λίγα 24ωρα αποδείχθηκε ότι συνοδεύεται από
«πολλά ναι μεν, αλλά...» και «αστερίσκους». Ο Κουβέλης επιχείρησε με τον
τρόπο αυτόν μία κίνηση εντυπωσιασμού παραπέμποντας στις... «καλένδες»
της Κεντρικής Επιτροπής την τελική ετυμηγορία επί της δήλωσής παραίτησής
του, η οποία επί της ουσίας είναι μία δήλωση που μεταφράζεται ως εξής:
«αν έχω κάνει λάθη, παραιτείστε με!».
Πετώντας το μπαλάκι στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, ο Κουβέλης αναίρεσε επί της ουσίας την αρχική του κίνηση που επιχείρησε να την παρουσιάσει ως μία στάση πολιτικής αξιοπρέπειας από μέρους του.
Μέχρι σήμερα όμως ξέραμε όλοι από τις εσωτερικές διαδικασίες των πολιτικών κομμάτων ότι ο Πρόεδρος ενός κόμματος είτε παραιτείται οριστικά και αμετάκλητα, είτε δεν παραιτείται και ζητάει την επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης του κομματικού του ακροατηρίου μέσα από κάποιο συνέδριο.
Ο Κουβέλης προτίμησε για λόγους επικοινωνιακούς μία μεσοβέζικη λύση με την οποία υποτυπωδώς παραιτείται, αλλά πρακτικά κάλεσε την Κεντρική Επιτροπή αν θέλει να τον παραιτήσει, αποφασίζοντας τελικά να τον κρατήσει στην θέση του.
Όλα κατατείνουν στην εκτίμηση ότι η ΔΗΜΑΡ οδηγείται στην απόλυτη διαίρεση και τον διχασμό καθώς στελέχη της όπως ο Ανδρέας Παπαδόπουλος και ο Βασίλης Οικονόμου μέσω της σκληρής κριτικής τους στον Φώτη Κουβέλη έχουν επιλέξει τον δρόμο της αποχώρησης από το κόμμα στην περίπτωση παραμονής του Κουβέλη στην Προεδρία, κάτι που ήδη αποφασίστηκε από τα όργανα του κόμματος. Είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή αφού τα όσα έχουν ειπωθεί από μέρους τους καθιστούν αδύνατη την συνύπαρξή τους με τον Φώτη Κουβέλη από την θέση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ.
Αυτό που δείχνει πάντως βέβαιο είναι ότι ο Κουβέλης ξέρει καλά να παίζει το παιχνίδι μικρομματικών τακτικών με τις οποίες καταφέρνει να υπεκφύγει κάθε φορά των ευθυνών που του αναλογούν.
Στην προκειμένη περίπτωση προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο κ. Κουβέλης παραιτήθηκε όχι για να αποχωρήσει, αλλά μάλλον για να εκβιάσει την πολιτική του αναβάπτιση σε ένα κόμμα που κατά πολλούς δεν έπεσε τυχαία στο 1%...
Πετώντας το μπαλάκι στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, ο Κουβέλης αναίρεσε επί της ουσίας την αρχική του κίνηση που επιχείρησε να την παρουσιάσει ως μία στάση πολιτικής αξιοπρέπειας από μέρους του.
Μέχρι σήμερα όμως ξέραμε όλοι από τις εσωτερικές διαδικασίες των πολιτικών κομμάτων ότι ο Πρόεδρος ενός κόμματος είτε παραιτείται οριστικά και αμετάκλητα, είτε δεν παραιτείται και ζητάει την επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης του κομματικού του ακροατηρίου μέσα από κάποιο συνέδριο.
Ο Κουβέλης προτίμησε για λόγους επικοινωνιακούς μία μεσοβέζικη λύση με την οποία υποτυπωδώς παραιτείται, αλλά πρακτικά κάλεσε την Κεντρική Επιτροπή αν θέλει να τον παραιτήσει, αποφασίζοντας τελικά να τον κρατήσει στην θέση του.
Όλα κατατείνουν στην εκτίμηση ότι η ΔΗΜΑΡ οδηγείται στην απόλυτη διαίρεση και τον διχασμό καθώς στελέχη της όπως ο Ανδρέας Παπαδόπουλος και ο Βασίλης Οικονόμου μέσω της σκληρής κριτικής τους στον Φώτη Κουβέλη έχουν επιλέξει τον δρόμο της αποχώρησης από το κόμμα στην περίπτωση παραμονής του Κουβέλη στην Προεδρία, κάτι που ήδη αποφασίστηκε από τα όργανα του κόμματος. Είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή αφού τα όσα έχουν ειπωθεί από μέρους τους καθιστούν αδύνατη την συνύπαρξή τους με τον Φώτη Κουβέλη από την θέση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ.
Αυτό που δείχνει πάντως βέβαιο είναι ότι ο Κουβέλης ξέρει καλά να παίζει το παιχνίδι μικρομματικών τακτικών με τις οποίες καταφέρνει να υπεκφύγει κάθε φορά των ευθυνών που του αναλογούν.
Στην προκειμένη περίπτωση προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο κ. Κουβέλης παραιτήθηκε όχι για να αποχωρήσει, αλλά μάλλον για να εκβιάσει την πολιτική του αναβάπτιση σε ένα κόμμα που κατά πολλούς δεν έπεσε τυχαία στο 1%...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου