Αδερφοί Ξηροί - Το …παλιό «νέο αίμα» της 17Ν

Η «Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη» όπως αποκαλείτο από τα ίδια τα μέλη ή 17Ν ήταν τρομοκρατική οργάνωση που έδρασε στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1975 – 2002, άφησε πίσω της 23 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες και για σειρά ετών προκαλούσε τον τρόμο των Αρχών, αλλά και λόγο ανάπτυξης κάθε λογής σεναρίου.

Η δράση της που περιλάμβανε πέρα από εκτελέσεις, βομβιστικές επιθέσεις, αρπαγές οπλισμού και σημαντικό αριθμό ληστειών σταμάτησε το 2002, όταν συνελήφθη βαριά τραυματισμένος ο Σάββας Ξηρός έπειτα από πρόωρη έκρηξη του αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού που τοποθετούσε στα εκδοτήρια ακτοπλοϊκής εταιρίας στον Πειραιά.

Από εκείνη τη νύχτα και μετά «ξετυλίχθηκε» ολόκληρο το «κουβάρι» της 17Ν και ακολούθησε μπαράζ συλλήψεων. Τρία από τα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης προέρχονταν από μία πολύτεκνη οικογένεια ενός ιερέα από την Χαλκιδική, μία οικογένεια υπεράνω πάσης υποψίας...

Χριστόδουλος Ξηρός ή «Μανώλης» 

Ο πρώτος στρατολογηθείς του Δ. Κουφοντίνα και ο στρατολόγος των αδελφών του. Ο Χριστόδουλος Ξηρός γεννήθηκε το 1958 στην Ικαρία και ήταν μεγαλύτερος γιος της 11μελούς οικογένειας Ξηρού. Εντάχθηκε στην οργάνωση από τον Δημήτρη Κουφοντίνα το 1983 - με τον οποίο ήρθε σε επαφή μέσω του Γιάννη Σερίφη, όπως ανέφερε στην προανακριτική του κατάθεση και αφότου είχε μετακομίσει στην Αθήνα. Ο ίδιος στρατολόγησε τον Βασίλη Τζωρτζάτο το 1985 και τον αδερφό του Σ. Ξηρό το 1986.
Μετά από την έκρηξη του αυτοσχέδιου μηχανισμού στα χέρια του Σάββα στον Πειραιά στις 29/06/2002, ήταν ο πρώτος που συνελήφθη για συμμετοχή στην οργάνωση. Η προσαγωγή του έγινε από τον «Ευαγγελισμό», όπου βρισκόταν προκειμένου να επισκεφθεί τον τραυματία αδελφό του, για τον οποίο έως εκείνη τη στιγμή υποστήριζε ότι είχε πέσει θύμα πλεκτάνης. Ομολόγησε τη συμμετοχή του στις 17/07/2002. Στις καταθέσεις του περιέγραψε με λεπτομέρειες τον τρόπο δράσης της 17Ν, αναφέρθηκε σε μέλη της οργάνωσης που γνώριζε και παραδέχθηκε ότι έλαβε μέρος σε σειρά επιθέσεων.
Κατηγορήθηκε για 33 ενέργειες που διέπραξε ως μέλος της 17Ν. Καταδικάστηκε σε 6 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 6 δολοφονίες, εκρήξεις, ληστείες και συμμετοχή στην οργάνωση. Στη δίκη ο Χριστόδουλος Ξηρός άλλαξε τα όσα ανέφερε στην προανακριτική του κατάθεση και ισχυρίστηκε ότι ήταν προϊόντα απειλών και βασανιστηρίων... των διωκτικών Αρχών. Στις 6 Ιανουαρίου 2014 ο Χριστόδουλος Ξηρός κηρύχθηκε καταζητούμενος από την αστυνομία αφού δεν εμφανίστηκε στο αστυνομικό τμήμα όπως όφειλε ύστερα από άδεια που έλαβε την 1η Ιανουαρίου.

Σάββας Ξηρός ή «Μιχάλης» ή «Σπύρος»

Ο Σάββας Ξηρός γεννήθηκε το 1962 στη Φλώρινα. Εντάχθηκε στην οργάνωση από τον αδερφό του Χριστόδουλο Ξηρό. Στις 29/06/2002 στο λιμάνι του Πειραιά ο αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός που μεταφέρθηκε στην περιοχή με ταξί, εξερράγη στα χέρια του. Κατηγορήθηκε για 78 ενέργειες. Στις καταθέσεις του, αναφέρθηκε στη δράση του ιδίου και άλλων μελών της 17Ν. Αργότερα, κατήγγειλε ότι οι καταθέσεις ελήφθησαν παράτυπα -καθώς δεν είχε συλληφθεί-, μετά από απειλές και χορήγηση ψυχοφαρμάκων. Δηλώνει ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για το σύνολο της δράσης της 17Ν και ως μοναδικός φυσικός αυτουργός την ευθύνη για όλες τις ενέργειες από το 1982 και έπειτα. Παράλληλα, υποστήριξε ότι οι Παύλος Σερίφης, Θεολόγος Ψαραδέλλης, Διονύσης Γεωργιάδης, Ηρακλής Κωστάρης και Βασίλης Ξηρός είναι αθώοι. Καταδικάστηκε σε 5 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 5 δολοφονίες, ληστείες, εκρήξεις και συμμετοχή στην οργάνωση.

Βασίλης Ξηρός ή «Παναής»

Ο Βασίλης Ξηρός γεννήθηκε το 1972 στην Κοζάνη. Προτελευταίος γιος της οικογένειας Ξηρού. Εντάχθηκε στην οργάνωση το 1995 κατά τη διαμονή του στην κατοικία του αδερφού του Σάββα Ξηρού στην Αθήνα. Προσήχθη στις 16/07/2002 από κλιμάκιο της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας στη Θεσσαλονίκη, απ' όπου μεταφέρθηκε με αεροπλάνο C-130 στη ΓΑΔΑ. Κατηγορήθηκε για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση, διακεκριμένη οπλοκατοχή και συνέργεια σε συνολικά 28 ενέργειες, ορισμένες εκ των οποίων επισύρουν ποινές ισόβιας κάθειρξης. Καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη για απλή συνέργεια σε δολοφονία, συμμετοχή σε ληστείες, έκρηξη και συμμετοχή στην οργάνωση. Αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο του 2011.

Ο Χριστόδουλος τα είχε πει όλα «χαρτί και καλαμάρι»...

Το περισσότερο φως για τα μέλη, τις στρατολογήσεις, τους στόχους και τις δράσεις του είχε ρίξει κατά την προανακριτική του κατάθεση στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και στις ανακριτικές Αρχές ο Χριστόδουλος Ξηρός, αλλά και ο αδερφός του Σάββας είπε πολλά, ενοχοποιώντας κυρίως τον ίδιο του το εαυτό, τον Δημήτρη Κουφοντίνα αλλά και τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο.
Ακολουθεί ένα από τα κυριότερα αποσπάσματα της κατάθεσης που είχε δώσει τότε στις Αρχές ο Χριστόδουλος Ξηρός, σχετικά με την στρατολόγηση, τα πρόσωπα και τους πρώτους δύο στόχους που ενεπλάκη και το Newsbomb.gr σας παραθέτει αυτούσιο:
«Το 1979 σε ηλικία 21 ετών ήρθα στην Αθήνα και εγκαταστάθηκα αρχικά φιλοξενούμενος στο σπίτι του ξαδέλφου μου Κουντούπη Μιχάλη, στην περιοχή της Ν. Σμύρνης, οδός Οικονόμου εξ Οικονόμων, χωρίς να θυμάμαι αριθμό. Εργαζόμουνα σε οικοδομές και παρέμεινα στο σπίτι αυτό για έναν περίπου χρόνου. Ακολούθως νοίκιασα μόνος μου ένα διαμέρισμα στην οδό Λαζαίων 4, αν θυμάμαι καλά στο Κουκάκι, όπου παρέμεινα για έναν χρόνο επίσης. Στη συνέχεια διέμεινα μόνος μου στη οδό Αλκαμένους, περιοχή Αχαρνών, για λιγότερο από ένα χρόνο.
Επίσης από την άνοιξη του 1983 μέχρι το φθινόπωρο του ίδιου έτους συγκατοίκησα με το θείο μου Αργύρη Τσακαλία και τον αδελφό μου Ξηρό Σάββα, σε διαμέρισμα της συμβολής των οδών Βουλγαροκτόνου και Χαριλάου Τρικούπη, στα Εξάρχεια. Από εκεί έφυγα και συγκατοίκησα με τον φίλο μου Ζαμπουφλό Κανέλλο, σε μονοκατοικία της οδού Μυκηνών 7, στο Μεταξουργείο, για 3 χρόνια. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, συμμετέχω ενεργά σε συνδικαλιστικές δραστηριότητες, στο σωματείο των Σοβατζήδων και σε διάφορες συνελεύσεις, διαδηλώσεις, επιτροπές και κινητοποιήσεις, για διάφορα θέματα, όντας ενταγμένος στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Σε μια τέτοια συγκέντρωση στο Χημείο, περί το τέλος του 1983, γνώρισα τον γνωστό συνδικαλιστή Γιάννη Σερίφη και μιλήσαμε πρώτη φορά συγκεκριμένα για πιθανότητα ένοπλης δράσης. Τους προηγούμενους μήνες είχα γνωριστεί με παρόμοιο τρόπο με τον Αβραάμ Λεσπέρογλου και τον Λευτέρη Αδελείνη, με τους οποίους επίσης είχαμε συζητήσει παρόμοια θέματα, αλλά δεν μου ενέπνευσαν εμπιστοσύνη. Ο Γιάννης Σερίφης με έφερε σε επαφή με αυτόν που σήμερα αναγνωρίζω ως Δημήτρη Κουφοντίνα, μετά τη δημοσίευση φωτογραφιών του στα ΜΜΕ, τον οποίο μου σύστησε ως «Λουκά».
Ο Δ. Κουφοντίνας μ' έφερε σ' επαφή με ένα άλλο άτομο, που παρουσιάστηκε με το όνομα «Κόμης». Όπως έμαθα αργότερα τα πραγματικά στοιχεία του «Κόμη» ήταν Σκανδάλης Γιάννης, ο οποίος προ ετών σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα. Εγώ μαζί με τον «Κόμη» και τον «Λουκά» αποτελέσαμε μια ομάδα και αυτοί μου δίδαξαν συνωμοτικούς κανόνες και τρόπους κλοπής αυτοκινήτων, μοτοσικλετών και πινακίδων αριθμού κυκλοφορίας. Για τους λόγους αυτούς εγώ χρησιμοποιούσα το ψευδώνυμο «Μανώλης».

Στη συνέχεια, στις αρχές του 1984, αυτοί μου συνέστησαν ένα άτομο που εμφανίστηκε με το όνομα «Λάμπρος ή Ψηλός», άλλο άτομο με το ψευδώνυμο «Νικήτας» και ένα τρίτο άτομο με το ψευδώνυμο «Αλέκος ή Ταινίας». Ο «Λάμπρος» υπολογίζω σήμερα να είναι ηλικίας 60 περίπου ετών, να έχει κανονική σωματική διάπλαση, ύψος 1,87 περίπου, με άσπρα μαλλιά, με λίγα κατσαρά αραιά μαλλιά. Ο «Νικήτας» πρέπει να είναι σήμερα 55 ετών περίπου, ήταν μετρίου αναστήματος, 1,70 περίπου, με ελαφρώς σπαστά καστανά μαλλιά, φορούσε γυαλιά μυωπίας. Και είχε κανονική σωματική διάπλαση και κοιλίτσα. Ο «Αλέκος ή Ταινίας» είναι σήμερα 45 ετών περίπου, αδύνατος, με ίσιο μαλλί και γυαλιά μυωπίας, ύψος 1,75 περίπου, του οποίου όπως πληροφορήθηκα στη συνέχεια το πραγματικό του όνομα είναι «Πάτροκλος».
Με όλους αυτούς βρισκόμασταν σε διάφορους σχηματισμούς ανά δύο ή τρεις, ανάλογα με το τι επρόκειτο να συζητήσουμε ή να κάνουμε και ποτέ όλοι μαζί.
Οι συναντήσεις γίνονταν σε δημοσίους χώρους, καφενεία, καφετέριες, πάρκα κ.λπ. και για τις μετακινήσεις μας χρησιμοποιούσαμε τα δημόσια μεταφορικά μέσα. Την περίοδο εκείνη (Φεβρουάριος 1984) ο «Λάμπρος» και ο «Λουκάς», πρότειναν σε μας τους υπολοίπους να χτυπήσουμε ένα ανθρώπινο αμερικάνικο στόχο. Η πρόταση έγινε δεκτή από όλους και αμέσως άρχισε η προετοιμασία για την ενέργεια, η οποία περιελάμβανε τα ακόλουθα στάδια:
α) Παρατηρήσεις για την ανεύρεση του στόχου, στην οποία συμμετέχουν όλα τα μέλη. Για το σκοπό αυτό τα μέλη στεκόμασταν σε προεπιλεγμένες θέσεις, όπως στάσεις λεωφορείων, παγκάκια, καφενεία κ.λπ., κατά μήκος τόσο της Λ. Κηφισίας, όσο και της Λ. Βουλιαγμένης και εντοπίζαμε κυρίως από τις πινακίδες κυκλοφορίας, διερχόμενα αμερικάνικα αυτοκίνητα. Το στάδιο αυτό της παρατήρησης διήρκεσε περίπου ένα μήνα, αφού εντοπίσθηκε αμερικάνικο αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαινε μόνο ο οδηγός και διήρχετο σχεδόν σε καθημερινή βάση, την ίδια περίπου ώρα και σταματούσε σε συγκεκριμένο φανάρι, τις περισσότερες φορές, λόγω της κυκλοφορίας.
β) Το δεύτερο στάδιο το οποίο πραγματοποιείτο σε παράλληλη βάση-χρόνο, περιελάμβανε την ανεύρεση και εφοδιασμό μετά αναγκαία οχήματα, για την πραγματοποίηση της επίθεσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση εκλάπησαν μία μοτ/τα τύπου vespa, μια άλλη μοτ/τα μάρκας SUZUKI 250 κι ένα Ι.Χ. επιβατηγό αυτοκίνητο, μάρκας CITROEN, καθώς και πινακίδες κυκλοφορίας από αντίστοιχα οχήματα».
Στο απόσπασμα που ακολουθεί, ο Χριστόδουλος Ξηρός περιγράφει με λεπτομέρειες τα δύο πρώτα του «χτυπήματα», με πρώτο την επίθεση σε βάρος του Αμερικανού Λοχία Τσάντ.
«Βλέποντάς τους πήραμε θέση σε προεπιλεγμένο κάθετο δρόμο της Λ. Βουλιαγμένης και ακολουθήσαμε το στόχο, αμέσως μετά τη διέλευσή του. Όταν ο στόχος σταμάτησε στο συγκεκριμένο φανάρι, εγώ τον πλησίασα από τη δεξιά του πλευρά, κινούμενος ανάμεσα στα αυτοκίνητα, σταμάτησα και ταυτόχρονα ο «Κόμης» άρχισε να πυροβολεί εναντίον του. Λόγω του υπερβολικού θορύβου της μοτοσικλέτας, ο στόχος αντελήφθη έγκαιρα την παρουσία μας και αντιδρώντας αστραπιαία κατάφερε να διαφύγει, παρά τα πυρά που δέχθηκε.
Στη συνέχεια, εμείς ακολουθήσαμε το σχέδιο διαφυγής που είχαμε φτιάξει, δηλαδή εγκαταλείψαμε τις μοτοσικλέτες και επιβιβασθήκαμε στο αυτοκίνητο CITROEN, με το οποίο απομακρυνθήκαμε περισσότερο. Ο «Λουκάς» συγκέντρωσε τον οπλισμό και τα γάντια και τυχόν είδη παραλλαγής και χωρίσαμε ο καθένας προς διαφορετική κατεύθυνση. Όπως εκ των υστέρων έμαθα ο στόχος ήταν ο Αμερικανός λοχίας Robert Judo. Η δεύτερη ενέργεια στην οποία συμμετείχα ήταν μια εύκολη ληστεία σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στα Πετράλωνα, η οποία έγινε το φθινόπωρο του 1989, στην οποία εκτός από εμένα πήραν μέρος ο «Κόμης» και ο «Λουκάς»».

Στην αρχή εμφανιζόταν στον Ευαγγελισμό όπου νοσηλευόταν ο αδερφός του ....ως «ανήξερος»

Τις πρώτες ημέρες της νοσηλείας του Σάββα Ξηρού στον Ευαγγελισμό, ο Χριστόδουλος ανέφερε, ότι ο αδελφός του είχε πέσει θύμα πλεκτάνης, τελικά στις 17 Ιουλίου 2002 ομολόγησε και ο ίδιος τη συμμετοχή του στην 17Ν.
Ήταν ένα από τα μέλη της λεγόμενης «δεύτερης γενιάς» της οργάνωσης και φαίνεται ότι στρατολογήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 80. Στρατολόγησε τον Βασίλη Τζωρτζάτο το 1985 και τον αδερφό του Σ. Ξηρό το 1986. Μετά από την έκρηξη του αυτοσχέδιου μηχανισμού στα χέρια του Σάββα στον Πειραιά στις 29/06/2002, ήταν ο πρώτος που συνελήφθη για συμμετοχή στην οργάνωση.
Η δράση του, καθόλου ευκαταφρόνητη, αφού, όπως και ο ίδιος παραδέχτηκε, συμμετείχε στην απόπειρα δολοφονίας του λοχία Ρ. Τσαντ (3/4/84), στη δολοφονία του εκδότη Ν. Μομφεράτου και του οδηγού του Π. Ρουσέτη (21/2/85), στην έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου εναντίον λεωφορείου των ΜΑΤ, με αποτέλεσμα το θάνατο του αστυφύλακα Ι.Γεωργακόπουλου (26/11/85), στη δολοφονία του βιομηχάνου Δ. Αγγελόπουλου (8/4/86), στη δολοφονία του στρατιωτικού ακολούθου Ουίλιαμ Νορντίν (28/6/88) και στη δολοφονία του λοχία Στιούαρτ Ρόναλντ (10/3/91).
Επιπλέον, ο Χριστόδουλος Ξηρός συμμετείχε στις απόπειρες κατά των Γ. Πέτσου (8/5/89), Β. Βαρδινογιάννη (20/11/90) και Ι. Παλαιοκρασσά.
Ο Χριστόδουλος είναι επίσης ένας από τους τρομοκράτες που το 1991 επιτέθηκαν με ρουκέτες κατά λεωφορείου των ΜΑΤ -αφήνοντας πίσω του έναν νεκρό και επτά τραυματίες - και κατά των γραφείων της εταιρείας Βιοχάλκο ΑΕ. Παράλληλα, πήρε μέρος στην εισβολή στο Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνα (14/8/88), στην κλοπή πολεμικού υλικού από το στρατόπεδο Συκουρίου (24/12/89) και το Πολεμικό Μουσείο (3/2/90), στη συμπλοκή με αστυνομικούς στα Σεπόλια (20/11/91), αλλά και σε πολλές ληστείες. Κατηγορήθηκε για 33 ενέργειες που διέπραξε ως μέλος της 17Ν. Καταδικάστηκε σε 6 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 6 δολοφονίες, εκρήξεις, ληστείες και συμμετοχή στην οργάνωση.

«Μετανιώνω για τις πράξεις μου. Ήδη από το 1992 έχω αποσυρθεί από την ομάδα, όμως δίσταζα και φοβόμουνα να απευθυνθώ σε δικηγόρο ή να προσφύγω σε δικαστικές αρχές γιατί φοβόμουν κυρίως για τα αδέρφια μου Σάββα και Βασίλη και για την υπόλοιπη οικογένειά μου. Από το 1992 μέχρι τη σύλληψή μου συμμετείχα σε ελάχιστες επιχειρήσεις που αφορούσαν κυρίως ληστείες», ανέφερε μεταξύ άλλων στην απολογία του.
Όταν το καλοκαίρι του 2002, στον Πειραιά, εξερράγη η βόμβα στα χέρια του αδελφού του, ο Χριστόδουλος Ξηρός δήλωνε στα «Νέα» (8 Ιουλίου 2002) ανήξερος και εκνευρισμένος: «Καλό θα ήταν να μην κάνουμε τους αναλυτές και τους σεναριογράφους. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Σάββας τούς έπεσε από τον ουρανό και τώρα βλέπω ότι προσπαθούν να του φορτώσουν πράγματα με τα οποία δεν έχει καμιά σχέση. Τον άνθρωπό μας όμως δεν θα τον αφήσουμε στα νύχια τους...».
Όταν συνελήφθη λίγες ημέρες αργότερα, ομολόγησε τη συμμετοχή του αλλά στη δίκη που ακολούθησε (Ιούλιος 2003) υποστήριξε: «Υπέγραψα την ομολογία μου γιατί από την Αντιτρομοκρατική μού έλεγαν ότι αν δεν το κάνω θα παραλάβω τον αδελφό μου στο κουτί με τα λουλούδια. Στην Αστυνομία μού έδιναν καφέδες και πορτοκαλάδες κι είχα αρχίσει να νιώθω ένα σφίξιμο στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου και αισθανόμουν έναν παράλογο πανικό. Με απειλούσαν να συνεργαστώ γιατί αλλιώς θα με έριχναν από τον 12ο όροφο της Ασφάλειας».

Σάββας Ξηρός - Από αγιογράφος κατέληξε να γίνει ψυχρός εκτελεστής

Ο Σάββας Ξηρός εργαζόταν ως αγιογράφος και η κλίση του σε αυτό τον οδήγησε στην Αθήνα, όπου εγκαθίσταται μόνιμα στις αρχές της δεκαετίας του '90. Ο Σάββας ως φοιτητής στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εντάσσεται στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και ιδιαίτερα στην ομάδα «Πήγασος»
Στον αντιεξουσιαστικό χώρο φαίνεται ότι τον ενέταξε ένας νεαρός συγγενής του, ο οποίος είχε σε αντιεξουσιαστικές ομάδες το παρατσούκλι «Τσε». Ήδη από το 1980 ο Σάββας Ξηρός κατεβαίνει στην Αθήνα και ενεργοποιείται σε κύκλους των Εξαρχείων ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, τον προσεγγίζουν άτομα που έχουν σχέση με τον Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα. Ως άνθρωπος που τον στρατολογεί εμφανίζεται ο - 23χρονος τότε - Δημήτρης Κουφοντίνας, από την Τερπνή Σερρών.
Ο Σάββας Ξηρός ταυτόχρονα είχε επαφές με αντιεξουσιαστικά στέκια στα Εξάρχεια, όπου φαίνεται να ήλθε σε επαφές με άτομα που έχουν καταγραφεί ως «συνήθεις ύποπτοι». Ταυτόχρονα φέρεται να υπάρχει από την περίοδο 1983-1984 τοποθέτησή του μέσω Κουφοντίνα στον «προθάλαμο» της «17 Νοέμβρη» και μάλιστα τότε συμμετέχει στη δολοφονία του αστυνομικού Χρήστου Μάτη. Τον θεωρούν όλοι την «άγνωστη, ήρεμη, δύναμη» της οργάνωσης. Κατά την σοκαριστική του ομολογία παραδέχτηκε μεταξύ άλλων, ότι ήταν εκείνος ο εκτελεστής του Βρετανού αξιωματούχου Στ. Σόντερς (2000), καθώς επίσης και του εφοπλιστή Κωστή Περατικού (1997).

Με την απολογία του ο Σ. Ξηρός «φώτισε» ιδιαίτερα τις πτυχές της δολοφονίας Σόντερς «καίγοντας» όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τον ρόλο του Δημ. Κουφοντίνα λέγοντας: «Στην αρχή πυροβόλησε μία φορά ο «Λουκάς» (Κουφοντίνας) με το αυτόματο όπλο G3 που κρατούσε, αλλά επειδή αυτό μπλόκαρε, τον πυροβόλησα εγώ 4 φορές με το 45άρι».

Με λόγια που δεν άφηναν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ο Σ. Ξηρός κατονόμασε στην απολογία του τον ηγετικό ρόλο του Αλέκου Γιωτόπουλου, που ήταν γνωστός με τον κωδικό «Λάμπρος».
Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Ο «Λάμπρος» είχε την πρωτοκαθεδρία και τον πρώτο λόγο στην οργάνωση. Αυτός έδινε εντολές για τους στόχους, και σε πολλές ενέργειες συμμετείχε και ο ίδιος. Αυτός έγραφε τις προκηρύξεις και έδινε το ιδεολογικό περιεχόμενο σε κάθε «χτύπημα»».
Τα τελευταία χρόνια είχε ιδεολογικές διαφορές με την οργάνωση, αλλά συνέχισε να έχει ενεργή δράση μέχρι τελευταία. Όπως είπε σκόπευε «να αποσυρθεί σε κάνα δυο χρόνια, γιατί είχε κουραστεί και γιατί κατάλαβε ότι όλη αυτή η δραστηριότητα ήταν αδιέξοδο και δεν οδηγούσε πουθενά».
Η πρώτη του ενέργεια ήταν κατά λεωφορείου με Αμερικανούς στον Ρέντη. Η τελευταία δολοφονική επίθεση στην οποία έλαβε μέρος και μάλιστα ως αυτουργός, ήταν κατά του Βρετανού Σόντερς. Η «ειδικότητά» του ήταν κυρίως οι τοποθετήσεις βομβών και ρουκετών. Μάλιστα έκανε, όπως είπε, πολλές ώρες δοκιμές «σε μια ερημική τοποθεσία στην Βραυρώνα Αττικής, κυρίως μαζί με τον αδελφό του τον Χριστόδουλο, τον Δ. Κουφοντίνα και τον «Σταμάτη» (Βασ. Τζωρτζάτο). Ο Σ. Ξηρός παραδέχτηκε τη ενεργή συμμετοχή του στις δολοφονίες των: Αμερικανού αξιωματούχου Γ. Νορντίν (1987), Βουλευτή Π. Μπακογιάννη, Τούρκου αξιωματούχου Τσ. Γκιοργκού (1990), Αμερικανού λοχία Ρόναλντ Στιούαρτ (1991), Διοικητή της ΕΤΕ Μιχ. Βρανόπουλου (1994), κατά του Τούρκου διπλωμάτη Ομέρ Σιπαχίογλου. Παραδέχτηκε αυτουργία στις δολοφονίες Σόντερς και Κ. Περατικού, καθώς επίσης την συμμετοχή του στις απόπειρες ανθρωποκτονιών σε βάρος: Του Αμερικανού Τζ. Κάρος, του Παν. Ταρασουλέα, του Γ. Πέτσου (1989), του Βαρδή Βαρδινογιάννη , του Ελ. Παπαδημητρίου, του Ιω. Παλαιοκρασσά που κατέληξε στον θανάσιμο τραυματισμό του Αθ. Αξαρλιάν.
Ο Σάββας Ξηρός έδωσε επίσης πολύτιμα στοιχεία για πολλές «ορφανές» επιθέσεις της οργάνωσης «17Ν» κυρίως για εκρήξεις βομβών και ρουκετών, όπως κατά του Γερμανού πρέσβη στο Χαλάνδρι (1998), κατά γραφείων του ΠΑΣΟΚ, κ.λπ. και ομολόγησε σωρεία κλοπών, ληστειών κ.λπ.

Το ...«ρολόϊ» γύρισε πίσω

Σήμερα, ο Χριστόδουλος Ξηρός ετοιμάζει νέο κύκλο στρατολογήσεων χωρίς τις «ευλογίες» του αδερφού του Σάββα, του Δημήτρη Κουφοντίνα και ...σίγουρα όχι του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Αυτό που προκαλεί τρόμο στις Αρχές όμως είναι το ενδεχόμενο ο Χριστόδουλος να προλάβει να ανοίξει και έναν νέο «κύκλο αίματος», πριν εντοπιστεί από τις Διωκτικές Αρχές, που έχουν θέσει την σύλληψή του ως πρώτη προτεραιότητα... Μαζί τους φέρονται να την έχουν θέσει ως προτεραιότητα και οι αμερικανικές Αρχές και έτσι το «κυνήγι» έχει ξεκινήσει. Η μεγάλη διαφορά με το παρελθόν είναι ότι γνωρίζουν ποιον ψάχνουν και πλέον ο «κλοιός» δεν σφίγγει αόριστα ...αλλά στοχευμένα.