Οι αλήθειες που κρύβουν για τον αρχισφαγέα και προδότη της Ελλάδας Μπελογιάννη

Μέχρι και την 30η Μαρτίου (πολύ πιθανόν και μετέπειτα),

 οπότε συμπληρώνονται 65 χρόνια από την εκτέλεσή του,

 το ζήτημα Μπελογιάννη θα ακούγεται συνεχώς. 
Ξεκινώντας από τα όσα

συνέβησαν χθες στην Βουλή και τις αντιδράσεις του Προεδρείου της,

 με ποιο δικαίωμα ο Πρόεδρός της (στην συγκεκριμένη περίπτωση ο

 Νικήτας Κακλαμάνης) διατάζει να διαγράφονται από τα πρακτικά ό,τι

 δεν του είναι αρεστό απ’ αυτά που είπε ο Βουλευτής της 

ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ Παναγιώτης Ηλιόπουλος; 

Τα πρακτικά υπάρχουν, συν τοις άλλοις, και για λόγους 

ιστορικής αξίας, έτσι ώστε να μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος 

μελετητής, μετά από χρόνια, να διαβάζει και να πληροφορείται

 ότι π.χ. κάποιος αποκάλεσε αρχισφαγέα -τον όντως 

αρχισφαγέα- Μπελογιάννη.

Από εκεί και πέρα, επειδή κάποιοι θρασύδειλοι και υποκριτές

 ισχυρίζονται ότι καλώς πράττουν και δεν απαντούν οι 

υπουργοί της κυβέρνησης στις ερωτήσεις των Βουλευτών της

ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και δεν καλύπτουν τα ΜΜΕ της εκδηλώσεις της,

 επειδή αυτή είναι υπόδικη (!), μη σεβόμενοι στο ελάχιστο το

 τεκμήριο της αθωότητας, θα τους «πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα»,

 αλλά με τον… τόκο που τους αναλογεί, στην περίπτωση του 

«ήρωα» Μπελογιάννη.

 Ο τύπος αυτός καταδικάστηκε δις εις θάνατον από το στρατοδικείο, ως ενεργός κατάσκοπος υπέρ μιας ξένης χώρας, επί του προκειμένου της Σοβιετικής Ένωσης, και εκτελέστηκε ως προδότης της Πατρίδας του.

Μέχρι σήμερα, δεν έχει υπάρξει αναθεώρηση της δίκης, επομένως

 η θανατική καταδίκη του παραμένει νόμιμη και σε ισχύ. Από πού

 κι ως πού, λοιπόν, κάποιοι τιμούν αυτόν τον καταδικασμένο

 σε θάνατο εθνοπροδότη;

 Ας βγάλουν, επομένως τον σκασμό όλοι όσοι επευφημούν

 αυτόν τον αμετάκλητα καταδικασμένο ως κατάσκοπο, αλλά 

ταυτόχρονα αρνούνται κάθε δικαίωμα ύπαρξης στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, 

την οποία δεν έχει βγει καταδικαστική απόφαση (και ούτε πρόκειται

 φυσικά να βγει).

 Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν και παραμένει ένας προδότης!

Όσο για τις αηδίες που είπε ο Τσίπρας, ότι δηλαδή ο

Μπελογιάννης είναι «σύμβολο για την ειρήνη και την δημοκρατία»(!),

 δεν θα σταθούμε τόσο στην ενεργή συμμετοχή του σε σφαγές αμάχων στον Μελιγαλά και άλλες περιοχές της Χώρας, όπου πέρασε η 

«κόκκινη πανούκλα», αλλά σε κάτι άλλο, στο υμνολόγιο για 

τα 70α γενέθλια του πιο μεγάλου «ειρηνοποιού» και «δημοκράτη»

 όλων των εποχών.

Να δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
 “Ποτέ κανένας άνθρωπος στον κόσμο ύστερ’ από τον Λένιν δεν

 συγκέντρωσε τόσα βουνά αγάπης και αφοσίωσης, αλλά και τόσους

 σωρούς από λυσσασμένο μίσος. 

Για κάθε τίμιο άνθρωπο, για κάθε αγωνιστή του δίκιου και της 

λευτεριάς, για την ατέλειωτη φάλαγγα των κομμουνιστών,

 ο Στάλιν είναι ο σοφός δάσκαλος, ο αγαπημένος φίλος,

 ο δοξασμένος αρχηγός. 

Είναι η καρδιά της καρδίας μας. 

Είναι ο «μπάρμπας» όπως με μια λέξη τον ονομάζει χαϊδευτικά ο

 λαός μας. 

Και αντίθετα για όλους τους εκμεταλλευτές, για όλους τους 

εχθρούς της προόδου, ο Στάλιν είναι ο πιο μισητός αντίπαλος 

πιο φοβερός εφιάλτης τους και στον ύπνο και τον ξύπνο τους. 

Σήμερα ο Στάλιν ενσαρκώνει τους πόθους και τις επιθυμίες, 

τις ελπίδες και τα όνειρα εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ανθρώπων. 

Είναι η προσωποποίηση μιας ολόκληρης εποχής, της πιο ιστορικής εποχής, που γνώρισε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα, της μεγάλης σταλινικής

 εποχής, της εποχής του κομμουνισμού. Γι’ αυτό είναι και μεγάλος. […]

Σύντροφοι και συντρόφισσες, Σήμερα όλοι οι ταπεινοί και

κατατρεγμένοι της γης ορκίζονται στ’ όνομα του Στάλιν.

 Όλοι όσοι ζουν στην καταφρόνια πιστεύουν ότι θα γίνουν το

 παν ,γιατί τον αγώνα τους τον καθοδηγεί ο Στάλιν. 

Κι όλοι εμείς οι Έλληνες αγωνιστές, πιστεύουμε πως έπαθλο του

αγώνα μας θα ‘ναι σύντομα η λαϊκοδημοκρατική - σοσιαλιστική Ελλάδα, γιατί τον ηρωικό μας αγώνα τον παραστέκει ο Στάλιν και γιατί θα 

κάνουμε ό,τι μπορούμε να φανούμε αντάξιοι του μεγάλου μας 

δάσκαλου και αγαπημένου μας συντρόφου και φίλου. 

Στ’ όνομα του Στάλιν, για τα μεγάλα μας ιδανικά, ποτίστηκε με 

το αίμα των ηρώων μας και κάθε γωνιά της πατρίδας μας. 

Κι αν αυτή τη στιγμή μπορούσε μαζί μας να φωνάξουν οι πολιτείες 

και τα βουνά μας, οι κάμποι και τα χωριά μας, θα φωνάζαν και θα λέγαν: 

«Ζήσε ακόμα πολύ, πάρα πολύ, μεγάλε Στάλιν!».”

Δυστυχώς για τον «γλείφτη» του, ο Στάλιν δεν άκουσε τις ικεσίες

 του και ψόφησε μόλις 4 χρόνια αργότερα, έναν μόλις χρόνο 

μετά την εκτέλεση του υποτακτικού του, ως οργάνου των 

επεκτατικών του ιμπεριαλιστικών σχεδίων.

Όσο για την ΝΔ και την νέα ηττοπαθή στάση της απέναντι (και)

 σ’ αυτήν την κομμουνιστική πρόκληση, απλώς παραθέτουμε τα

 όσα έγραψε ο Στέφανος Κασιμάτης στην «Καθημερινή»,

 ο οποίος μόνο ως Χρυσαυγίτης ή Εθνικιστής δεν μπορεί να θεωρηθεί:

«Εκείνο, όμως, που αδυνατώ να συλλάβω είναι η αιδήμων σιωπή

 της Νέας Δημοκρατίας.

 Μέχρι χθες το βράδυ, δεν είδα καμία ανακοίνωση να επιχειρεί, 

για τους τύπους έστω, να αντικρούσει τις ανοησίες. Μήπως 

και ντρέπονται να το πουν; Τους εκφράζουν και εκείνους οι 

έπαινοι του πρωθυπουργού για τον Μπελογιάννη; 

΄Η, απλώς, παριστάνουν ότι δεν τρέχει τίποτε, επειδή φοβούνται,

 επειδή τους κρατάει το μόνιμο κόμπλεξ τους έναντι της Αριστεράς;

 Συγγνώμη αν σας ενοχλεί, αλλά θα το ξαναπώ: η Αριστερά

 κέρδισε στην Ελλάδα και σήμερα την καταστρέφει, λόγω της 

βαριάς βλακείας της Δεξιάς. 

Η Δεξιά ευθύνεται για τη μεγάλη αντίφαση που δεν επιτρέπει

 στην κοινωνία μας να πάει μπροστά.

 Η Δεξιά ευθύνεται αν γίναμε μια χώρα ηλιθίων, που θα ήθελαν

 να έχουν κερδίσει τον Εμφύλιο οι κομμουνιστές και, συγχρόνως, 

θεωρούν «δικαίωμα» να απολαμβάνουν τα αγαθά του καπιταλισμού. 

Η δε σιωπή της Ν.Δ. στο συγκεκριμένο περιστατικό απλώς το 

επιβεβαιώνει. Και, τέλος πάντων, αν τόσο πολύ συγκινούνται 

με τον Μπελογιάννη στη Ν.Δ., ας έστελναν έναν εκπρόσωπο». 

Πραγματικά, δεν χρειάζεται να προστεθεί κάτι άλλο εκ μέρους μας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

Υ.Γ. Τόσο το κανάλι της Βουλής όσο και η ΕΡΤ 3 (κανάλια που 

πληρώνονται απ’ όλους τους Έλληνες) φρόντισαν να κάνουν

 ξεκάθαρη προπαγάνδα υπέρ του Μπελογιάννη προβάλλοντας και 

οι δύο με διαφορά λιγότερη των δύο ωρών (!) την ταινία

 «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», η οποία αποτελεί μια χυδαία

 παραχάραξη της ιστορίας. 

Δεν θα σταθούμε στην παρουσίαση του Μπελογιάννη στην

 ταινία αυτή περίπου ως… «παιδί των λουλουδιών», αλλά

 στα όσα τραγελαφικά παρουσίαζε κατά την διάρκεια της δίκης.

 Δηλαδή, τον Μπελογιάννη να μιλάει ανενόχλητος με τις ώρες

 κάνοντας κήρυγμα και οι έμπειροι Στρατοδίκες να παρουσιάζονται

 ως άσχετοι και αμαθείς «πρωτάρηδες» που δεν μπορούσαν να 

αρθρώσουν έστω ένα στοιχειώδες επιχείρημα στον λεκτικό

 καταιγισμό του κατηγορουμένου! 

Ο ορισμός «φέσι» και «μάπα» είναι οι πλέον κατάλληλοι για να 

αυτό το κινηματογραφικό ανοσιούργημα. 

Μην περιμένετε, φυσικά, τα προαναφερθέντα κανάλια να 

προβάλουν ποτέ την ταινία «Ελένη», για ευνόητους λόγους…