h1 ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ – Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ

Ἅγιος Ἰωάννης ἀπό τὴν Μονεμβασιὰ

..
.

Ὁ ἱερέας πατέρας του, καταγόταν ἀπό τὸ Γεράκι, ἐνῶ ἡ μητέρα του ἀπό τὸ γειτονικὸ χωριὸ Γοῦβες τῆς Μονεμβασίας. Στὶς Γοῦβες, σύμφωνα μὲ μαρτυρίες, τοποθετήθηκε ἐφημέριος ὁ πατέρας τοῦ Νεομάρτυρος καὶ ἐκεῖ γεννήθηκε τὸ 1758, ὁ Ἰωάννης, γι’ αὐτό καὶ κατὰ πολλοὺς, πῆρε τὴν προσηγορία Γουβιώτης.

Ἀπό μικρὸς ὁ Ἰωάννης, προσπαθοῦσε νὰ μιμεῖται τὴν ζωὴ τοῦ ἱερέα πατέρα του, τὸν βοηθοῦσε στὶς δουλειὲς τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ πάντα θυμόταν ὅτι αὐτός ἦταν “παπᾶ ὑιός” καὶ ἔπρεπε νὰ προσέχῃ τὴν συμπεριφορὰ του, ὥστε νἆναι παράδειγμα γιὰ τὰ ὑπόλοιπα παιδιὰ τῆς ἡλικίας του.

Τὸ ἔτος 1770, οἱ ὁρδές τοῦ Ἀλβανοῦ Χατζὴ Ὁσμᾶν, ἀφοῦ κατέπνιξαν κάθε σημεῖο ἑλληνικῆς ἀντιστάσεως, ἔφτασαν καὶ στὶς Γοῦβες.

Οἱ Ἀρβανίτες, σκότωσαν τὸν πατέρα του Ἰωάννη καὶ στὴν συνέχεια αἰχμαλώτισαν τὸν ἴδιο καὶ τὴν μητέρα του, ἐνῶ τοὺς πῆραν μαζὶ τους στὴν Λάρισα, ὅπου ἐκεῖ πουλήθηκαν δύο καὶ τρεῖς φορὲς ὁ καθένας ξεχωριστὰ.

Ὕστερα ἀπό δύο χρόνια, ξαναπουλήθηκαν, ἀλλά αὐτή τὴν φορὰ ἀγοράσθηκαν ἀπό τὸ ἴδιο ἀφεντικό, ἕναν τοῦρκο ποὺ εἶχε κτήματα καὶ ὑποστατικά. Αὐτός ὁ τοῦρκος, δὲν εἶχε παιδιὰ καὶ βλέποντας τὰ χαρίσματα τοῦ Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος ἦταν πολὺ ἔξυπνος γιὰ τὴν ἡλικία του, πρόθυμος, πειθαρχικὸς καὶ σβέλτος στὴ δουλειὰ, σκέφτηκε μαζὶ μὲ τὴν γυναίκα του νὰ τὸν κάνουν ψυχοπαίδι τους.

Ἀπό τὴν στιγμὴ, λοιπὸν, ἐκείνη, προσπαθοῦσε καθημερινὰ νὰ τὸν διαστρέψῃ ἀπό τὴν πίστη τῶν χριστιανῶν καὶ νὰ τὸν κάνει Ὀθωμανό. Ἀρχικῶς, προσπάθησε μὲ κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις καὶ κατόπιν μὲ φοβέρες καὶ βασανισμοὺς, νὰ κάμψῃ τὴν ἀντίσταση τοῦ 15χρονου Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος ὅμως ἔστεκε στερεὸς καὶ ἀκλόνητος στὴν χριστιανικὴ πίστη του.

Μία ἡμέρα ὁ ἀφέντης κουράστηκε νὰ παρακαλῇ τὸν Ἅγιο ν’ ἀλλαξοπιστήσῃ καὶ θυμωμένος ὅπως ἦταν, τὸν ὁδήγησε στὴν αὐλή τοῦ Τζαμιοῦ. Ἐκεῖ μαζεύτηκαν πολλοὶ Ἀγαρηνοί, ποὺ προσπαθοῦσαν μὲ χτυπήματα, φοβέρες καὶ σπαθισμοὺς νὰ κάνουν τὸν Μάρτυρα νὰ τουρκίσῃ.

Ἡ ἀπάντηση ὅμως τοῦ Ἰωάννη, ἦταν ξεκάθαρη: «Ἐγῶ δὲν γίνομαι τοῦρκος. Χριστιανὸς εἶμαι καὶ Χριστιανὸς θέλω νὰ πεθάνω».

Ἔφθασε ὅμως ἡ νηστεῖα τῆς Παναγίας, τὸν δεκαπενταύγουστο. Ὁ τοῦρκος, μόλις κατάλαβε ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν ἤθελε νὰ χαλάσῃ τὴν νηστεῖα καὶ νὰ ἀρτυθῇ, ἀποφάσισε νὰ τὸν κλείσῃ σ’ ἕνα στάβλο. Ἐκεῖ τὸν κλειδαμπάρωσε γιὰ ὅλο τὸ διάστημα τῶν 15 ἡμερῶν καὶ πότε τὸν κρεμοῦσε καὶ τὸν κάπνιζε μὲ ἄχυρα καὶ πότε τὸν χτυποῦσε μὲ τὸ σπαθὶ του, προσπαθώντας νὰ τὸν κάνῃ νὰ φάῃ καὶ νὰ χαλάσῃ τὴν νηστεῖα.

Ἀλλά ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὄχι ἁπλῶς δὲν ἔφαγε ἀρτυμένα φαγητὰ, ἀλλά οὔτε κἄν τὰ δοκίμασε καὶ παρακαλοῦσε καὶ προσευχόταν στὴν Παναγία νὰ τὸν βοηθήσῃ νὰ μὴν ἀρτυθῇ, ἐνῶ προτιμοῦσε καλλίτερα νὰ θανατωθῇ παρὰ νὰ χαλάσῃ τὴν νηστεῖα.

Ὁ ἀφέντης του, βλέποντας ὅτι δὲν πείθεται, τὸν ἄφηνε νηστικὸ 2 καὶ 3 ἡμέρες, χωρὶς νὰ τοῦ δίνῃ τίποτε νὰ φάῃ.

Ἐγῶ εἶμαι παπᾶ ὑιός καὶ πρέπει νὰ φυλάγω καλλίτερα ἀπό τοὺς γιοὺς τῶν λαϊκῶν τοὺς νόμους καὶ τὰ ἔθιμα τῆς Ἐκκλησίας μας, γιατὶ ὅταν δὲν φυλᾶμε τὰ μικρὰ, πῶς μποροῦμε νὰ φυλάξουμε τὰ μεγάλα;

Ὕστερα ἀπό αὐτή τὴν ἀπάντηση, ἐξαγριωμένος πιὰ ὁ τοῦρκος, στὶς 19 Ὀκτωβρίου 1773, τοῦ ἔδωσε μιᾶ θανατηφόρα μαχαιριᾶ στὴν καρδιὰ, καὶ, μετὰ ἀπό δύο ἡμέρες ὁ Ἅγιος Ἰωάννης πέθανε καὶ ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

.

Ἡ μνήμη του τιμᾶται ἀπό τὴν ἐκκλησία μας στὶς 21 Ὀκτωβρίου.