Τι να πει κανείς για την ήττα στην Κωνσταντινούπολη από
τη Φενέρ; Μια ακόμα τσάμπα ήττα στο τέλος, όπως και με τον Παναθηναϊκό.
Ο Ολυμπιακός πληρώνει όχι την αστοχία ή τις λάθος επιλογές στις
κρίσιμες τελευταίες φάσεις, αλλά όσα δεν έκανε για να "δέσει" το ματς
πολύ πριν φτάσουμε στο 39'.
Δεν έπρεπε να ξεφύγει η Φενέρ με διψήφιο αριθμό διαφοράς. Με τον καλύτερο σου παίκτη, τον Στράτο Περπέρογλου, στον πάγκο για περισσότερο χρόνο απ' όσο είναι το νορμάλ για να πάρει ανάσες, τον Μπράιαντ Ντάνστον επίσης και με τον Μάρντι Κόλινς να παίρνει χρόνο και να "χαντακώνει" όλη την ομάδα, είναι φυσικό το ματς που είναι στο καλάθι να ξεφύγει.
Δεν θα πω πολλά για το "έργο" που ξαναείδαμε, αυτή τη φορά στην Κωνσταντινούπολη. Θα εστιάσω μόνο στο πόσο απέχει από το στυλ παιχνιδιού του Ολυμπιακού αυτός ο Μάρντι Κόλινς.
Ξένο σώμα εντελώς. Όλοι "σκίζονται" και αυτός παίζει λες και έχει αράξει και πίνει... φράπα σε καφετέρια, να το πω έτσι χύμα για να γίνω πιο κατανοητός. Πέφτουν "βόμβες" δίπλα του και αυτός περπατάει και παίζει σε σλόου μόσιον.
Χαλαρότητα που πραγματικά μου κάνει εντύπωση πώς του επιτρέπεται να την έχει. "Αυτό είναι του στυλ του" μου μεταφέρθηκε όταν επισήμανα, αφού τον είδα σε κάποιο ικανό για συμπεράσματα αριθμό παιχνιδιών, ότι ο συγκεκριμένος φαίνεται να είναι το εντελώς αντίθετο από αυτό που έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός.
Ωραία, αφού αυτό είναι το στυλ του, ας παίζει σε ματς που πάνε σε σετ παιχνίδι, σε ματς που "κολλάει". Όχι με τη Φενέρ και μάλιστα εκτός έδρας να "καίει" όλη την ομάδα. Playmaker δεν είναι, η μπάλα του φεύγει μέσα από τα χέρια, δίνει λάθος πάσες, προκαλεί... πανικό και αναστάτωση η παρουσία του στο σύνολο.
Μια, δυο, τρεις αρχίζει και γίνεται εκνευριστικό και για εμάς τους απ' έξω αλλά και για τους από... μέσα. Κακώς δεν αλλάχθηκε όταν μπορούσε ο Ολυμπιακός να τον αλλάξει. Πολύ κακώς.
Δεν έπρεπε να ξεφύγει η Φενέρ με διψήφιο αριθμό διαφοράς. Με τον καλύτερο σου παίκτη, τον Στράτο Περπέρογλου, στον πάγκο για περισσότερο χρόνο απ' όσο είναι το νορμάλ για να πάρει ανάσες, τον Μπράιαντ Ντάνστον επίσης και με τον Μάρντι Κόλινς να παίρνει χρόνο και να "χαντακώνει" όλη την ομάδα, είναι φυσικό το ματς που είναι στο καλάθι να ξεφύγει.
Δεν θα πω πολλά για το "έργο" που ξαναείδαμε, αυτή τη φορά στην Κωνσταντινούπολη. Θα εστιάσω μόνο στο πόσο απέχει από το στυλ παιχνιδιού του Ολυμπιακού αυτός ο Μάρντι Κόλινς.
Ξένο σώμα εντελώς. Όλοι "σκίζονται" και αυτός παίζει λες και έχει αράξει και πίνει... φράπα σε καφετέρια, να το πω έτσι χύμα για να γίνω πιο κατανοητός. Πέφτουν "βόμβες" δίπλα του και αυτός περπατάει και παίζει σε σλόου μόσιον.
Χαλαρότητα που πραγματικά μου κάνει εντύπωση πώς του επιτρέπεται να την έχει. "Αυτό είναι του στυλ του" μου μεταφέρθηκε όταν επισήμανα, αφού τον είδα σε κάποιο ικανό για συμπεράσματα αριθμό παιχνιδιών, ότι ο συγκεκριμένος φαίνεται να είναι το εντελώς αντίθετο από αυτό που έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός.
Ωραία, αφού αυτό είναι το στυλ του, ας παίζει σε ματς που πάνε σε σετ παιχνίδι, σε ματς που "κολλάει". Όχι με τη Φενέρ και μάλιστα εκτός έδρας να "καίει" όλη την ομάδα. Playmaker δεν είναι, η μπάλα του φεύγει μέσα από τα χέρια, δίνει λάθος πάσες, προκαλεί... πανικό και αναστάτωση η παρουσία του στο σύνολο.
Μια, δυο, τρεις αρχίζει και γίνεται εκνευριστικό και για εμάς τους απ' έξω αλλά και για τους από... μέσα. Κακώς δεν αλλάχθηκε όταν μπορούσε ο Ολυμπιακός να τον αλλάξει. Πολύ κακώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου