Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Τέτοιες ημέρες του 1952, εκτελέσθηκε ο κομμουνιστής Μπελογιάννης.
Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι, ας κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή…
Ο Νίκος Μπελογιάννης, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, επέστρεψε κρυφά στην Ελλάδα από το Παραπέτασμα τον Ιούνιο του 1950, με αποστολή την ανασυγκρότηση των διαλυμένων οργανώσεων του παρανόμου ΚΚΕ. Λίγο αργότερα συνελήφθη και μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ παρεπέμφθη σε δίκη, για παράνομη κομμουνιστική δραστηριότητα, βάσει του Α.Ν. 509/1947. Κατεδικάσθη εις θάνατον, αλλά ανακοινώθηκε ότι η ποινή δεν θα εκτελεσθεί. Όμως, στις 16 Νοεμβρίου 1951 ανακαλύπτονται γιάφκες με ασύρματους, στις περιοχές Καλλιθέας και Γλυφάδος και ο Μπελογιάννης – παρεπέμφθη σε νέα δίκη, αυτή την φορά με την κατηγορία της κατασκοπείας.
Η νέα δίκη άρχισε στις 15 Φεβρουαρίου 1952 και ολοκληρώθηκε την 1η Μαρτίου. Η απόφαση ήταν καταδίκη εις θάνατον για τον Μπελογιάννη και τους υπολοίπους επτά κατηγορουμένους.
Αλλά, στο χρονικό διάστημα που ακολούθησε, σε αναμονή της απόφασης του Συμβουλίου Χαρίτων που είχαν προσφύγει οι θανατοποινίτες, ο κομμουνιστής Νίκος Πλουμπίδης απέστειλε ανοικτή επιστολή στον τύπο (συνοδευόμενη από τα δακτυλικά του αποτυπώματα, για επιβεβαίωση) στην οποία αναφέρει ότι αυτός ήτο ο επικεφαλής του παρανόμου μηχανισμού κι όχι ο Μπελογιάννης, προσφερόμενος να παραδοθεί στις αρχές για να δικασθεί!
Άλλες όμως ήταν οι βουλές του ΚΚΕ! Το οποίο, κατόπιν εντολής του «Έλληνα Στάλιν» Ν. Ζαχαριάδη, ανακοινώνει από τον ραδιοφωνικό του σταθμό «Φωνή της Αλήθειας», που τότε είχε την έδρα του στο Βουκουρέστι, ότι η επιστολή είναι «πλαστή και κατασκεύασμα της ασφάλειας», ο δε Πλουμπίδης είναι «χαφιές», «πουλημένο τομάρι», «πράκτορας του φασισμού και της Δεξιάς» και έχει «φυγαδευτεί στην Αμερική, όπου ξεκοκαλίζει τα λεφτά από την προδοσία του».
Τι σήμαινε αυτό πρακτικά;
«Αυτό ήταν το πράσινο φως προς το παλάτι και τους Αμερικανούς. Σαν να έλεγε, “φάτε τους”!», αποφαίνεται ο γιός του Μπελογιάννη, ο οποίος φέρει το ονοματεπώνυμον του πατρός του. Και βέβαια, πρόκειται περί απολύτως αξιοπίστου ατόμου, καθότι με το «βαρύ» όνομα που φέρει, εάν παπαγάλιζε την γραμμή του ΚΚΕ θα ήτο σήμερα τουλάχιστον βουλευτής –αν όχι και αρχηγός του ΚΚΕ- και θα μάσαγε καλά! Στο ίδιο συμπέρασμα, πως το ΚΚΕ –δια του Ζαχαριάδη- πάτησε την σκανδάλη των όπλων του αποσπάσματος που εξετέλεσε τον Μπελογιάννη και η Έλλη Παππά, σύντροφος εν ζωή του Μπελογιάννη και συγκατηγορουμένη του στην δίκη (δεν εξετελέσθη λόγω της εγκυμοσύνης της) στο βιβλίο-ντοκουμέντο «Μαρτυρίες μιας διαδρομής», που εξεδόθη μετά τον θάνατό της!
(ΥΓ): Το αστείον της υποθέσεως: το ΚΚΕ έχει «αποκαταστήσει» πλέον και το θύμα (τον «χαφιέ» Πλουμπίδη, ο οποίος εξετελέσθη μετά την ομολογία του) και τον θύτη Ζαχαριάδη! Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου