Ξέσπασε ο κόσμος της ΑΕΚ μετά τη νέα γκέλα απέναντι στον Πανιώνιο. Όπως συνέβη στο ημίχρονο, έτσι και στη λήξη, υπήρξαν έντονες αποδοκιμασίες στο ΟΑΚΑ. Δείτε το σύνθημα που ακούστηκε.
Με τρόπο που είναι εύλογος όταν η ΑΕΚ υποπίπτει σε δεύτερη σερί γκέλα εντός έδρας υπέπεσε ο κόσμος της.
Μετά τις αποδοκιμασίες στην ανάπαυλα του ημιχρόνου (αλλά και τα συνθήματα εναντίον του Ντούσαν Μπάγεβιτς) οι φίλοι της «Ένωσης» ξέσπασαν και μετά τη λήξη στο ΟΑΚΑ.
Μόλις ακούστηκε λοιπόν το τελευταίο σφύριγμα, γιούχαραν μαζικά και φώναξαν το σύνθημα «ΑΕΚ, ΑΕΚ, αυτό δεν είναι ΑΕΚ».
Πώς έπαιξε
Χωρίς εκπλήξεις (βάσει των πολλών απουσιών και των όσων είχε δείξει στις προπονήσεις) ήταν η πρώτη ενδεκάδα που επέλεξε ο Ζοζέ Μοράις. Με τον Γιόχανσον να ξεπερνά την ίωση και να τίθεται στη διάθεσή του, ο Πορτογάλος τον ξεκίνησε κανονικά στο 4-3-3, ενώ επανέφερε στο αρχικό σχήμα τον Αλμέιδα και διατήρησε σε αυτό τους Αραβίδη-Πλατέλλα. Έτσι, η ΑΕΚ παρατάχθηκε ως εξής:
Το ματς
Μια ΑΕΚ που ήθελε (να πάρει τον έλεγχο), αλλά δεν μπορούσε (να πιέσει τον Πανιώνιο) παρουσιάστηκε στο ΟΑΚΑ. Παίζοντας εμφανώς πιο ψηλά σε σχέση με την εποχή Κετσπάγια και προσπαθώντας να διασπάσουν από τα πλάγια την αντίπαλη άμυνα, οι «κιτρινόμαυροι» εξάντλησαν σε αυτά τα δυο στοιχεία τη διαφορά τους από τις προηγούμενες (προβληματικές) εμφανίσεις. Είχαν λοιπόν την μπάλα στην κατοχή τους, αλλά δυσκολεύονταν χαρακτηριστικά -ελλείψει κίνησης και φαντασίας- να κλείσουν τους μαχητικούς Νεοσμυρνιώτες.
Παρόλο λοιπόν που εκείνοι πάγωναν σε κάθε ευκαιρία τον ρυθμό και απορροφούσαν την -όποια- πίεση, η «Ένωση» έφτιαξε προϋποθέσεις για το πολυπόθητο γκολ: Πρώτα με «γλυκιά» σέντρα του Μάνταλου, που κατάφερε -γιατί περί κατορθώματος επρόκειτο- να μην κάνει γκολ ο αμαρκάριστος Τσιγκρίνσκι. Και έπειτα με σουτ του Αραβίδη από σέντρα του (καλού) Ντίντακ, το οποίο έφυγε έξω. Κάπως έτσι ο Πανιώνιος έμενε ατσαλάκωτος και η μουρμούρα της εξέδρας μετατράπηκε σε αποδοκιμασίες στην ανάπαυλα του ημιχρόνου.
Αυτό βέβαια δεν βοηθούσε την ΑΕΚ. Όπως δεν μπορούσαν να τη βοηθήσουν από τα άκρα οι Αραβίδης-Πλατέλλας, αφήνοντας στη μέση της ενέργειές τους και… σαν την καλαμιά στον κάμπο τον Αλμέιδα. Βλέποντας λοιπόν τον Πορτογάλο να μην τροφοδοτείται και τους αμυντικούς του Πανιωνίου να τον κλείνουν από παντού, Μοράις προσπάθησε να επέμβει. Πρώτα άλλαξε το σύστημα σε 4-4-2 και έπειτα έβαλε τον Πέκχαρτ (αντί του Αραβίδη) να παίξει δίπλα του. Ούτε αυτή η κίνηση όμως, ούτε η αντικατάσταση του Πλατέλλα με τον Σιμόες έφερνε αποτέλεσμα.
Γιατί η αμυντική λειτουργία του Πανιωνίου παρέμενε άψογη. Η ενέργεια του συγκινητικού Μάνταλου -που έτρεχε παντού- δεν ήταν αρκετή. Και αντί να φτιάχνει ευκαιρίες η ΑΕΚ, περισσότερο επικίνδυνοι (όπως επιβεβαίωσε προβολή του Ανσαριφάρντ και σουτ του Φούντα) έμοιαζαν οι φιλοξενούμενοι. Ακόμα, δε, κι όταν οπισθοχώρησαν στο τέλος, ελάχιστα πιέστηκαν. Διότι οι αντίπαλοί τους ήταν πνιγμένοι στο άγχος. Όλες τους οι προσπάθειες -σαν να ‘χε μαγνήτη- κατέληγαν στην αγκαλιά του Γιαννιώτη. Και το τελικό 0-0 επιβεβαίωνε ότι το σύνθημα-ξέσπασμα στη λήξη (ΑΕΚ, ΑΕΚ, αυτό δεν είναι ΑΕΚ) έλεγε την πλήρη αλήθεια.
Με τρόπο που είναι εύλογος όταν η ΑΕΚ υποπίπτει σε δεύτερη σερί γκέλα εντός έδρας υπέπεσε ο κόσμος της.
Μετά τις αποδοκιμασίες στην ανάπαυλα του ημιχρόνου (αλλά και τα συνθήματα εναντίον του Ντούσαν Μπάγεβιτς) οι φίλοι της «Ένωσης» ξέσπασαν και μετά τη λήξη στο ΟΑΚΑ.
Μόλις ακούστηκε λοιπόν το τελευταίο σφύριγμα, γιούχαραν μαζικά και φώναξαν το σύνθημα «ΑΕΚ, ΑΕΚ, αυτό δεν είναι ΑΕΚ».
Πώς έπαιξε
Χωρίς εκπλήξεις (βάσει των πολλών απουσιών και των όσων είχε δείξει στις προπονήσεις) ήταν η πρώτη ενδεκάδα που επέλεξε ο Ζοζέ Μοράις. Με τον Γιόχανσον να ξεπερνά την ίωση και να τίθεται στη διάθεσή του, ο Πορτογάλος τον ξεκίνησε κανονικά στο 4-3-3, ενώ επανέφερε στο αρχικό σχήμα τον Αλμέιδα και διατήρησε σε αυτό τους Αραβίδη-Πλατέλλα. Έτσι, η ΑΕΚ παρατάχθηκε ως εξής:
Το ματς
Μια ΑΕΚ που ήθελε (να πάρει τον έλεγχο), αλλά δεν μπορούσε (να πιέσει τον Πανιώνιο) παρουσιάστηκε στο ΟΑΚΑ. Παίζοντας εμφανώς πιο ψηλά σε σχέση με την εποχή Κετσπάγια και προσπαθώντας να διασπάσουν από τα πλάγια την αντίπαλη άμυνα, οι «κιτρινόμαυροι» εξάντλησαν σε αυτά τα δυο στοιχεία τη διαφορά τους από τις προηγούμενες (προβληματικές) εμφανίσεις. Είχαν λοιπόν την μπάλα στην κατοχή τους, αλλά δυσκολεύονταν χαρακτηριστικά -ελλείψει κίνησης και φαντασίας- να κλείσουν τους μαχητικούς Νεοσμυρνιώτες.
Παρόλο λοιπόν που εκείνοι πάγωναν σε κάθε ευκαιρία τον ρυθμό και απορροφούσαν την -όποια- πίεση, η «Ένωση» έφτιαξε προϋποθέσεις για το πολυπόθητο γκολ: Πρώτα με «γλυκιά» σέντρα του Μάνταλου, που κατάφερε -γιατί περί κατορθώματος επρόκειτο- να μην κάνει γκολ ο αμαρκάριστος Τσιγκρίνσκι. Και έπειτα με σουτ του Αραβίδη από σέντρα του (καλού) Ντίντακ, το οποίο έφυγε έξω. Κάπως έτσι ο Πανιώνιος έμενε ατσαλάκωτος και η μουρμούρα της εξέδρας μετατράπηκε σε αποδοκιμασίες στην ανάπαυλα του ημιχρόνου.
Αυτό βέβαια δεν βοηθούσε την ΑΕΚ. Όπως δεν μπορούσαν να τη βοηθήσουν από τα άκρα οι Αραβίδης-Πλατέλλας, αφήνοντας στη μέση της ενέργειές τους και… σαν την καλαμιά στον κάμπο τον Αλμέιδα. Βλέποντας λοιπόν τον Πορτογάλο να μην τροφοδοτείται και τους αμυντικούς του Πανιωνίου να τον κλείνουν από παντού, Μοράις προσπάθησε να επέμβει. Πρώτα άλλαξε το σύστημα σε 4-4-2 και έπειτα έβαλε τον Πέκχαρτ (αντί του Αραβίδη) να παίξει δίπλα του. Ούτε αυτή η κίνηση όμως, ούτε η αντικατάσταση του Πλατέλλα με τον Σιμόες έφερνε αποτέλεσμα.
Γιατί η αμυντική λειτουργία του Πανιωνίου παρέμενε άψογη. Η ενέργεια του συγκινητικού Μάνταλου -που έτρεχε παντού- δεν ήταν αρκετή. Και αντί να φτιάχνει ευκαιρίες η ΑΕΚ, περισσότερο επικίνδυνοι (όπως επιβεβαίωσε προβολή του Ανσαριφάρντ και σουτ του Φούντα) έμοιαζαν οι φιλοξενούμενοι. Ακόμα, δε, κι όταν οπισθοχώρησαν στο τέλος, ελάχιστα πιέστηκαν. Διότι οι αντίπαλοί τους ήταν πνιγμένοι στο άγχος. Όλες τους οι προσπάθειες -σαν να ‘χε μαγνήτη- κατέληγαν στην αγκαλιά του Γιαννιώτη. Και το τελικό 0-0 επιβεβαίωνε ότι το σύνθημα-ξέσπασμα στη λήξη (ΑΕΚ, ΑΕΚ, αυτό δεν είναι ΑΕΚ) έλεγε την πλήρη αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου