Ιστορική λοβοτομή

Έχει γίνει πολύ κουβέντα τις τελευταίες ημέρες για τις προκλητικές δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν. Πότε μιλά για κατάργηση της Συνθήκης της Λωζάνης, πότε ζητά από τους νέους να μάθουν για τη Συνθήκη και γιατί η Τουρκία «αδικήθηκε», πότε ονειρεύεται τη Θεσσαλονίκη, τα νησιά ή την Κύπρο.

Από την πλευρά του ο Σουλτάνος καλά κάνει και για να πούμε και την ωμή αλήθεια είναι ένας πολύ μεγάλος ηγέτης. Οι συνεχείς παρεμβάσεις του, και κυρίως η προτροπή του στους Τούρκους να μάθουν την ιστορία, να μάθουν για το «Εθνικό Συμβόλαιο» είναι η πιο σημαντική. Ο Ερντογάν αφήνει ιστορική παρακαταθήκη όταν αυτός δεν θα βρίσκεται στη ζωή. Επιβάλλει στους Τούρκους τις δικές του αλυτρωτικές και άκρως επιθετικές για την Ελλάδα απόψεις. Ουσιαστικά δημιουργεί ένα νέο «τουρκικό κίνημα» που θα αμφισβητήσει τα σύνορα και θα συνεχίσει να είναι προκλητικό και απειλητικό για τις γειτονικές χώρες.

Η ιδέα του νέο-οθωμανικού κράτους δεν είναι κάτι που μπορεί τώρα να υλοποιηθεί. Δεν αλλάζουν εύκολα τα σύνορα της περιοχής, αν και όλα είναι πιθανά, ειδικά αν δει κανείς τι συμβαίνει στη Συρία όπου η Τουρκία έχει μπουκάρει για τα καλά και κάνει εκκαθαρίσεις και κατά των Κούρδων.

Όμως, οι Τούρκοι δεν πρόκειται να αφήσουν τη δική τους Μεγάλη Ιδέα να πάει στο βρόντο, να χαθεί. Ο Ερντογάν σαν καλός (γι’ αυτούς) πατερούλης φροντίζει για τη σπορά που θα αφήσει πίσω του.

Και πάμε στη δική μας πλευρά. Τη μικρή Ελλαδίτσα που βεβαίως δεν έχει καμιά σχέση και δεν μπορεί να συγκριθεί με την μεγάλη Τουρκία. Όποιος τολμήσει να μιλήσει για την Πόλη, για τα Κατεχόμενα, για τα παράλια της Μικράς Ασίας ή ακόμη και για τη Βόρεια Ήπειρο, αμέσως χαρακτηρίζεται «εθνικιστής», «φασίστας», οπισθοδρομικός, πολεμόχαρος και άλλα τέτοια κοσμητικά επίθετα.

Ακόμη και στην ιδέα να πει κανείς ότι «βρε αδερφέ Ταγίπ, εσύ μιλάς για τη Θεσσαλονίκη που κάποτε σου ανήκε. Τι να πούμε κι εμείς για την Πόλη, για τη Σμύρνη, για όλα τα παράλια που μας ανήκουν εδώ και χιλιετίες»;

Μούγκα η ελληνική εξωτερική πολιτική, μούγκα και τα πολιτικά κόμματα. Βγάζουν ανακοινώσεις απλά και μόνο για να δηλώσουν την ύπαρξή τους, προσεκτικές πάντα μη θιγεί η άλλη πλευρά. Κάθονται αραχτοί στις γραφειάρες τους και κάνουν διπλωματία του φρεντοτσίνο και του τσαγιού.

Στα σχολεία από την άλλη κανείς δεν τολμά να μιλήσει για τις αλύτρωτες πατρίδες, λες και αυτό είναι προσβλητικό. Να μη μάθουν τα παιδιά μας για τη Σμύρνη, για τις μαζικές δολοφονίες και τους διωγμούς. Να μη μάθουν για το πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη που ανάγκασε χιλιάδες Πολίτες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Όλα είναι… συνωστισμός για το «πολιτικώς ορθόν» μιας ψευτοκουλτουριάρικης διανόησης που τα ισοπεδώνει όλα.

Εντάξει βρε παιδιά. Να μην είμαστε εθνικιστικές. Να μην επιδιώκουμε τον πόλεμο και να επιζητούμε πάντα την ειρήνη. Άλλο όμως αυτό κι άλλο να μην τολμάμε να μάθουμε την αλήθεια και την ιστορία. Άλλο να μην είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ποια ήταν η Ελλάδα και τι είναι σήμερα. Ποια ήταν η Τουρκία και τι επιδιώκει τώρα και στο μέλλον. Ιστορική λοβοτομή κάνουμε στις επόμενες γενιές την ώρα που ο Ερντογάν τους λέει «μάθετε την ιστορία και διεκδικήστε τα δίκαιά σας».

Αυτό είναι πολύ πιο επικίνδυνο από ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο. Ο Σουλτάνος δημιουργεί φανατικούς Νεότουρκους που μαθαίνουν να μισούν τις γειτονικές χώρες και η Ελλάδα μαθαίνει τα παιδιά της πώς να φεύγουν από τη χώρα και να την αφήνουν με ένα μάτσο ανόητους και δειλούς.

Αυτή είναι η παρακαταθήκη που αφήνει η σύγχρονη Ελλάδα στις επόμενες γενιές. Και θα το πληρώσει πολύ ακριβά