Αυτο μονο Αεκ δεν ειναι.

Aς ξεκινήσουμε από τα βασικά. Όταν έχεις την ευκαιρία να ανέβεις στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα δύο φορές (την πρώτη για μία αγωνιστική, τη δεύτερο -έστω- για ένα… Σάββατο) και εσύ δεν μπορείς να κερδίσεις στην έδρα σου τον Ηρακλή και τον Πανιώνιο, τότε μόνο για χαβαλέ μπορείς να πεις ότι πηγαίνεις για πρωτάθλημα. Και αν το λες στα σοβαρά, τότε θα το παίρνουν όλοι οι άλλοι -δικαίως- στον χαβαλέ.

ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΓΕΡΕΣ ΡΙΖΕΣ

Τα προβλήματα της ΑΕΚ είναι πολύ βαθύτερα από τις επιδερμικές λύσεις που δίνονται από την ΠΑΕ. Δύο τρόποι υπάρχουν να πετύχεις στο ποδόσφαιρο: Είτε διαθέτεις μεγάλο μπάτζετ, είτε κινείσαι κάτι παραπάνω από ορθολογικά, καλύπτοντας το -οικονομικό- χάντικαπ των άλλων. Στην ΑΕΚ ούτε το πρώτο συμβαίνει, ούτε το δεύτερο. Ούτε μεγαλύτερο μπάτζετ διατίθεται σε σχέση με τους υπόλοιπους (μάλλον το αντίθετο ισχύει τουλάχιστον ως προς τους ανταγωνιστές) ενώ για ορθολογική διαχείριση, ούτε λόγος: Έγινε εντελώς λάθος προσέγγιση ακόμα και στην κατάκτηση του Κυπέλλου η οποία θεωρήθηκε ταβάνι, δημιουργήθηκε επανάπαυση και μια λανθασμένη εντύπωση ότι μπορεί ο καθένας να κάνει ότι του καπνίσει. Να χάνεται χρόνος και σχέδιο στην επιλογή του προπονητή, να φεύγουν Κορδέρο-Ζουκουλίνι και να έρχεται ο κανένας, να ζητά φορ ο προπονητής και να λαμβάνεται η απόφαση να πορευτεί η ομάδα με τον Πέκχαρτ σε σοβαρά ματς. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς.

Από την άλλη, δεν μπορεί να αποτελέσει σωσίβιο στις παραπάνω ανορθογραφίες το βάρος της φανέλας το οποίο μετά από τόσα χρόνια έχει υποστεί κι αυτό ζημιά. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι η ΑΕΚ πήγε στο Καραϊσκάκη, έφαγε γκολ στο 6’ και αμέσως μετά γονάτισε. Επίσης όταν υπήρχε το βάρος της φανέλας δεν υπήρχαν δύο συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα εντός έδρας με ομάδες τύπου Ηρακλή και Πανιωνίου. Εδώ όμως, φτάσαμε στην εποχή που ομάδες τέτοιου τύπου, όσο περνάει η ώρα θεωρούν ότι μπορούν και να πάρουν και το διπλό.

ΤΡΑΓΙΚΗ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ ΕΝΤΟΣ ΕΔΡΑΣ

Η ΑΕΚ έφερε δεύτερο 0-0 σε τρία ματς στην έδρα της κόντρα σε αντίπαλο εκτός των ομάδων της πρώτης ταχύτητας και αυτό κάτι λέει από μόνο του αρκετά πράγματα. Σε σχέση με το ματς με τον Ηρακλή, κόντρα στον Πανιώνιο οι «κιτρινόμαυροι» βρήκαν τουλάχιστον κάποιες φάσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν εικόνα ομάδας που μπορεί να μπει ακόμα και μέσα στο γήπεδό της και να επιβληθεί. Πιο πολύ στο τσούκου-τσούκου και στην αναμπουμπούλα προσπαθεί να απειλήσει η «Ένωση» η οποία έχει εικόνα που παραπέμπει στο τέλος της σεζόν, όχι στο ξεκίνημά της. Το χειρότερο είναι ότι οι «κιτρινόμαυροι» πρόλαβαν να γράψουν ήδη δύο απώλειες στην έδρα τους, εκεί που την περασμένη σεζόν μέτρησαν δύο αρνητικά αποτελέσματα στο ΟΑΚΑ σε όλη τη σεζόν.

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Είναι λίγο βαρύ, αλλά η πραγματικότητα είναι πως μαζεύτηκαν αρκετοί ποδοσφαιριστές που είναι μεν φιλότιμοι και το παλεύουν, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό δεν αρκεί, και ειδικά σε μια ομάδα που θέλει να κερδίσει τους περισσότερους αγώνες στην κατηγορία για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.

ΤΟ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Για τον προπονητή οτιδήποτε κι αν πει κανείς από άποψη συμπερασμάτων για το πρώτο του ματς στον πάγκο, κινδυνεύει να γίνει γραφικός. Έδειξε να διαχειρίζεται καλά τους ποδοσφαιριστές που είχε στη διάθεσή του, αλλά κενά ήταν αρκετά και στον πάγκο δεν υπήρχαν λύσεις που να προσφέρονται για να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση που στράβωνε το ματς. Με εξαίρεση τον Πέκχαρτ οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές ήταν ανασταλτικοί και τα περιθώρια ήταν ελάχιστα. Έχει πολλή δουλειά να κάνει ο Μοράις και η πορεία θα δείξει αν αυτό που μπορεί να δώσει στην ομάδα είναι αρκετό ή είναι εφικτό να γίνει κανονική διαχείριση.

Ανησυχητικά κακό ματς για τον Αλμέιδα. Αν αυτό που είδαμε με τον Πανιώνιο είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, τότε ενδεχομένως και το πρόβλημα με το γκολ να αποδειχτεί βραχνάς. Ανησυχητική και αυτή η ιστορία με τον Μπακασέτα. Ίσως το πρόβλημα να έχει να κάνει με τη συνεχόμενη μετακίνηση του παιδιού σε διάφορες θέσεις, όμως η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα για τη φυσική του. Όπως και να έχει πάντως, αναζητείται ακόμα η φόρμουλα που θα βρεθεί για να βοηθήσει την ομάδα. Λίγα πράγματα έχει δώσει μέχρι στιγμής, αφού ο τρόπος που παίζουν οι αντίπαλοι της ΑΕΚ εμποδίζει και το δυνατό του σημείο (το σουτ έξω από την περιοχή) αφού δεν υπάρχουν χώροι.

Και πάλι όμως, σε ομάδες σαν την ΑΕΚ, είναι μεγάλες οι απαιτήσεις κυρίως για τους παίκτες που παίζουν από τη μέση και μπροστά. Δεν αρκεί να γυρνάς να μαρκάρεις, να ντουμπλάρεις και να πιέζεις ψηλά. Πρέπει να έχεις και το κάτι παραπάνω. Δεν είπαμε να γίνεις Τσιάρτας, Νικολαϊδης ή Σαβέβσκι αλλά πρέπει να έχεις έστω και κάποιες εκλάμψεις που θα δημιουργούν τις συνθήκες να παίρνεις την ομάδα πάνω σου. Αυτό στην ΑΕΚ μπορεί να το κάνει με σχετική συνέπεια μόνο ο Μάνταλος. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ή κυρίως ένα μεγάλο μέρος του.

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΝΟΨΕΙ ΤΟΥΜΠΑΣ

Το αρνητικό της όλης ιστορίας είναι ότι η ΑΕΚ κινδυνεύει να απομακρυνθεί αρκετά σε σημείο που να δημιουργηθεί η εικόνα μιας παρατημένης σεζόν. Ήδη η ομάδα πρόλαβε να ξενερώσει τον κόσμο με δύο εντός έδρας ψυχρολουσίες και μία ήττα με κάτω τα χέρια σαν να μην… μπήκε ποτέ στο Καραϊσκάκη. Οι πρώτες γιούχες έκαναν την εμφάνισή τους σιγά-σιγά στην Καλογρέζα με τον Μπάγεβιτς να είναι αυτός που τα ακούει στο ημίχρονο, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις.

Άδικα, ίσως, γιατί δε φταίει ο ίδιος ο Μπάγεβιτς για το ότι έκανε… σαφάρι στα γεράματα για να βρει τον νέο προπονητή και να τον επιλέξει με τα δικά του κριτήρια. Θα μπορούσε να έχει άλλο ρόλο στην ΠΑΕ, με λιγότερες ευθύνες σε περισσότερο λειτουργικά θέματα. Προτιμήθηκε, όμως, να το πάρει πάνω του, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος και να απορριφθεί ο προπονητής που οδήγησε την Μπόκα στο προηγούμενο νταμπλ στην Αργεντινή. Το τι πήρε η ΑΕΚ στη συνέχεια και σε ποιες λύσεις κινήθηκε, αποτυπώνει πλήρως την ουσία της κατάστασης…