Ένα χρόνο στην… πλάτη βάζει ο Ολυμπιακός, αλλά δεν... Δεν γερνάει! Κάθε άλλο. Μεγαλώνει, σηκώνει κούπες σε όλα τα αθλήματα, γίνεται πιο ώριμος και με μεγαλύτερη όρεξη για πολλές επιτυχίες ακόμη! Η 10η Μαρτίου για εμάς είναι ξεχωριστή. Το έχω γράψει και παλιότερα, είναι σαν τα γενέθλιά μας. Θυμόμαστε την ημερομηνία γέννησής μας και του Ολυμπιακού επίσης το ίδιο. Σαν να γεννηθήκαμε κι εμείς εκείνη την ημέρα. Πόσοι έχετε περάσει μία ημέρα χωρίς να μιλήσετε για τον Ολυμπιακό; Χωρίς να δείτε ένα νέο για τον Ολυμπιακό; Ακόμη κι αν αυτό δεν αφορά το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, ακόμη κι αν πρόκειται για το… χάντμπολ που θα κάνουμε κάποια στιγμή.
Ο Ολυμπιακός στα 91 του και πηγαίνοντας για τα 92 του πλέον, είναι κάτι διαφορετικό. Φουλάρει για τα 100, αλλά δεν σταματάει πουθενά. Συνεχίζει να κατακτά την κορυφή. Μια ομάδα που έχει λύσει τα όποια οικονομικά προβλήματα την ταλαιπώρησαν στο παρελθόν. Ακόμη και σε δύσκολες εποχές. Γιατί δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο όπου «δοκιμάστηκε» για τα καλά. Είχε… θέμα και στον ερασιτέχνη, αλλά με ανθρώπους που αγαπούν το σύλλογο μπροστάρηδες, είναι όρθιος και σηκώνει κούπες παντού. Σε άντρες και σε γυναίκες. Συνεχίζοντας κι εδώ να μεγαλώνει και άλλο την ιστορία του και την τροπαιοθήκη του!
Ο Ολυμπιακός είναι κάτι ξεχωριστό στο μυαλό όλων μας, γιατί δεν έχει μόνο χαρές. Έχει και τις πίκρες, τις δύσκολες στιγμές. Κι, όμως, εκεί, στα δύσκολα, είναι που καταλαβαίνει κανείς το μεγαλείο αυτού του συλλόγου. Δεν το βάζεις κάτω. Ναι, θα πικραθείς, αλλά θα σηκώσεις κεφάλι αμέσως. Θα δεις μπροστά. Οφείλεις να συνεχίσεις. Να είσαι έτοιμος για τη «μάχη». Όπως τη «μάχη» που ζούμε αυτές τις ημέρες με όλους τους άλλους να έχουν περάσει απέναντι και να τον πολεμούν. Να τον «χτυπούν». Έτσι είναι. Όταν δεν μπορείς να φτάσεις τον Ολυμπιακό, θα κοιτάξεις να τον «χτυπήσεις» για να τον αποδυναμώσεις. Κι εδώ, όμως, δεν έχουν υπολογίσει καλά το γεγονός ότι και τους μάθαμε πια, αλλά και πως ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι συσπειρωμένος!
Χρόνια πολλά στον Ολυμπιακό μας! Χρόνια πολλά σε όλους τους οπαδούς του. Σε όλους τους αθλητές του. Σε όλους όσους έχουν βάλει τα χρήματά τους για να τον μεγαλώσουν. Σε αυτούς που τα κατάφεραν και σε αυτούς που δεν μπόρεσαν να αντέξουν. Σε όλους όσους έχουν ταξιδέψει γι’ αυτή την ομάδα. Σε όλους αυτούς που πανηγύρισαν ευρωπαϊκούς τίτλους, που περίμεναν το πρώτο «διπλό» στο Champions League, που δεν «λύγισαν» στα «πέτρινα χρόνια».
Σε όλους αυτούς που θυσιάζουν χρόνο για την αγαπημένη τους ομάδα. Σε όλους αυτούς που πάνε στο βόλεϊ, στο πόλο, παντού και δείχνουν πως ο Ολυμπιακός δεν κλωτσάει μόνο μπάλα. Πρέπει να σταθούμε σε πολλούς που βοήθησαν την ομάδα. Από τους προέδρους, μέχρι και τους φροντιστές που δίνουν τη «μάχη» τους κι αυτοί καθημερινά.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, κι αυτή την ημέρα, τα αδέρφια μας που βλέπουν από ψηλά. 21 θύματα στις 8 Φεβρουαρίου 1981 σε μια μαύρη σελίδα του ελληνικού αθλητισμού. Οικογένειες που πονούν ακόμη, που έμειναν με το «γιατί;». Και άλλα αδέρφια μας έχουν πάει ψηλά. Βλέπουν τον Θρύλο από εκεί με το διαρκείας τους στους ουρανούς. Εκεί που μια ημέρα θα βλέπουμε όλοι μας, με την ελπίδα ότι ο Ολυμπιακός θα έχει γίνει ακόμη πιο μεγάλος, θα έχει πάει ακόμη πιο ψηλά! Αυτή είναι η ευχή όλων, αυτό που όλοι περιμένουν, που προσδοκούν. Θα γίνει. Είναι σίγουρο ότι θα γίνει…
Θρύλε γερά και χρόνια σου πολλά.
10 Μαρτίου 1925 έκανες την σέντρα.
10 Μαρτίου 2016 είσαι εδώ και συνεχίζεις…
Γερός και δυνατός, πάντα δίπλα για ακόμη μεγαλύτερες στιγμές!
