«Ήταν σα να τρυπούσαν οι σφαίρες το δικό μου σώμα, αυτή η εικόνα δε θα σβήσει ποτέ από το μυαλό μου, μου σκότωσαν το γιο μου δεν υπάρχει δικαίωση ή ικανοποίηση με την καταδίκη τους, εμένα ποιος θα μου φέρει πίσω το παιδί μου;», λέει μιλώντας πρώτη φορά για τη φρικτή δολοφονία του γιου της στο protothema.gr
Πόνος. Δάκρυα. Μνήμες. Μια μάνα που πριν τρία χρόνια, βίωσε τον πιο φρικτό εφιάλτη αφού μπροστά στα μάτια της στην πυλωτή της πολυκατοικίας που διέμενε, είδε αδίστακτους ληστές με καλάσνικοφ να «γαζώνουν» τα δύο της αγόρια. Το ένα σκοτώθηκε επί τόπου και το άλλο βρέθηκε να παλεύει στην εντατική για να καταφέρει να ζήσει.
Η κυρία Ελένη, τρία χρόνια μετά την εφιαλτική εκείνη νύχτα που άλλαξε για πάντα τη ζωή της, μιλά πρώτη φορά αποκλειστικά στο protothema.gr για τη φρίκη που βύθισε σε βαθύ πένθος την οικογένεια της. Αφορμή ήταν η σύλληψη ενός από τους δράστες της βραδιάς εκείνης, που πλέον θα λογοδοτήσει για το έγκλημά του.
«Δεν μπορώ ακόμη φυσικά να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί. Μπορεί να τελείωσε το θέμα σε δικαστικό επίπεδο με την τιμωρία αυτών που ευθύνονται για την εν ψυχρώ δολοφονία του γιου μου αλλά ο πόνος, οι μνήμες, η θλίψη για τη φρικτή αυτή απώλεια δε σβήνουν. Είναι η εικόνα αυτή που κάθε βράδυ την έχω στο μυαλό μου. Δεν υπάρχει δικαίωση με την καταδίκη των φονιάδων του γιου μου του Νικόλα μου. Το σκότωσαν μπροστά στα μάτια μου, οι σφαίρες ήταν σα να τρυπούσαν το δικό μου το σώμα», λέει η κυρία Ελένη με φωνή πνιγμένη σε λυγμούς.
Γυρνά το χρόνο πίσω και θυμάται τα δευτερόλεπτα που άλλαξαν δραματικά τη ζωή της: «Μεγάλωσα τα δυο παιδιά μου με πολλές στερήσεις και δυσκολίες, έχασα τον άντρα μου όταν εκείνα ακόμη ήταν στην εφηβεία. Μεγάλωσα μαζί τους, αγωνίστηκαν για να πάρουν από πολύ νωρίς τη ζωή στα χέρια τους. Ο Μάνος μου ο μεγαλύτερος, αυτόν ευτυχώς μου τον χάρισε ο Θεός δε μου τον πήρε, και ο Νικόλας μου ο μικρός. Ο ένας λογιστής, ο Νικολάκης σεφ. Δουλειά, δουλειά και τα δύο, μέρα - νύχτα, πήραμε σπίτι, το ξεχρεώσαμε, είχαν βάλει τη ζωή τους σε μία τάξη. Ο Νίκος θυμάμαι είχε τότε μόλις αγοράσει το αυτοκίνητο των ονείρων του και πετούσε από χαρά. Ήταν βράδυ Σαββάτου, θυμάμαι, Ιούνιος του 2012 και ο Νίκος γυρνούσε σπίτι από τη δουλειά του εργαζόταν ως σεφ σε ένα πολυτελές ρεστοράν.
Πάρκαρε στην πυλωτή της πολυκατοικίας, έβαλε συναγερμό και ανέβηκε σπίτι και όπως πάντα, πριν κοιμηθεί, έπαιξε λίγο με τον υπολογιστή του. Ξαφνικά ακούγεται ο συναγερμός. Εκείνος πηγαίνει στην κουζίνα, παίρνει ένα μαχαίρι και κατεβαίνει κάτω στην πυλωτή να δει τι συμβαίνει. Έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τους κουκουλοφόρους που στο μεταξύ έχουν ανοίξει το αυτοκίνητο προσπαθούν να το πάρουν και να φύγουν. Ο Νίκος ζητά χτυπώντας το θυροτηλέφωνο βοήθεια από τον αδερφό του. Τη στιγμή που εκείνος φτάνει στο ισόγειο χώρο στην πυλωτή, ένας τρίτος κουκουλοφόρος ο τσιλιαδόρος, πετάγεται από μία σκοτεινή γωνιά, σηκώνει το καλάζνικοφ, σημαδεύει τα παιδιά και πιέζει τη σκανδάλη», διηγείται.
Οι σφαίρες καρφώνονται στην αριστερή κλείδα του Νίκου και στη συνέχεια ο δολοφόνος τον πλησιάζει, όπως εκείνος βρίσκεται κάτω αιμόφυρτος και από απόσταση μόλις ενός μέτρου τον πυροβολεί στην καρδιά, δίνοντάς του έτσι τη χαριστική βολή. Ο αδερφός του ήταν πιο τυχερός, καθώς οι σφαίρες τον βρίσκουν στην κοιλιακή χώρα. Σοβαρά τραυματισμένος, έδωσε μάχη για να ζήσει στην εντατική και τελικά τα κατάφερε.
«Όταν τους βρήκα κάτω αιμόφυρτους, νομίζω ένιωσα ότι πέθανα κι εγω εκείνη τη στιγμή», λέει σήμερα η κυρία Ελένη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου