Επιστολή αναγνώστριας για το ζήτημα της ανακήρυξης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά σε επίτιμο δημότη Ναυπλίου

   

Λυπηρό το κατάντημα του Δήμου μας

• 
  

Η επιστολή:
Τούτες τις μέρες, τις σύγχρονες μα πέτρινες, που το μνημόνιο κουκουλώνει ασφυκτικά, ο Δήμος Ναυπλιέων αποφάσισε να «μεγαλουργήσει» τιμώντας ένδοξα και δαπανηρά τον σημερινό πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, ως επίτιμο δημότη της ιστορικής μας πόλης.
Τον κ. Σαμαρά, που ουδεμία σχέση έχει με το Αναπλάκι μας, πέρα της εξ' αγχιστείας επαφής του με την πόλη μας, επαφή επιδερμική και τόσο όσο...
Γνωρίζω καλά πως οι τιμές αυτές δίδονται σε ανθρώπους που έχουν, κατά κύριο λόγο, ευεργετήσει το συγκεκριμένο μέρος με ευεργέτημα σπουδαίο και άξιο λόγου. Ποιο είναι λοιπόν το έργο του κ. Σαμαρά στο τόπο μας; Ποια η δυναμική οφειλή του; Υπάρχει αντάξια προσφορά του; Απλά τιμάμε έναν πρωθυπουργό υπεύθυνο για την οικονομική και ηθική κατάρρευση της πατρίδας του, έναν ποδηγετούμενο από ξένα, ευρωπαϊκά και παγκόσμια συμφέροντα, επιβεβλημένο, όχι από την πλειοψηφική λαϊκή βούληση, στηριζόμενο από σαθρά απομεινάρια πολιτικής γάγγραινας που συνεχίζει να κατατρώει ό,τι έχει απομείνει από ένα ιστορικό έθνος.
Και αναρωτιέμαι τι οδήγησε το δημοτικό συμβούλιο να στηρίξει αυτήν την παράλογη απαίτηση. Και με τι σθένος σπαταλά το ποσό αυτό σε καιρούς τόσο δύσκολους; Υπάρχουν πλείστες τόσες ανάγκες να καλυφθούν ώστε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Προτιμητέο θεωρώ μια πράξη πολιτιστικής, οικονομικής στήριξης, ώστε να εξακολουθήσει να σιγοκαίει η φλόγα της κουλτούρας, της παιδείας μας, τροφοδοτώντας την αξιοπρέπειά μας. Αρνούμαι να παραδεχτώ πως είμαστε δημότες που μας αξίζει μια τέτοια δημοτική ηγεσίας. Ψηφίζουμε να μας εκπροσωπούν άνθρωποι απαίδευτοι, κοντόφθαλμοι και επιρρεπείς σε ανόητες δοξομανίες. Η πόλης μας είναι από τις πρώτες που ανέπτυξαν ταξική, αστική συνείδηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή μιας τάξης που μαζί με την οικονομική ευχέρεια είναι συνώνυμη της πνευματικής καλλιέργειας, της πολιτιστικής ανόδου και είναι λυπηρό και άλλο τόσο απογοητευτικό, το κατάντημα του Δήμου μας.

Ασφαλώς και δεν μπορεί να παρεμποδιστεί η δρομολογούμενη απόφαση, μπορούν όμως να πληθαίνουν φωνές αντίταξης. Είναι ανάγκη, πρωτίστως ευθύνης ως σκεπτόμενων πολιτών, η δημοσίευση αντίθετης οπτικής αντίληψης των πραγμάτων, βοηθούμενης συγκυριακά αφύπνισης ενός μέρους του συνόλου, εν δυνάμει ικανού ενός καλύτερου και ποιοτικότερου μέλλοντος.