Πάει για μέσα και ο Τσουκάτος

• 
  

Να παραπεμφθει σε δίκη για το αδίκημα της άμεσης συνέργειας σε παθητική δωροδοκία σε βαθμό κακουργήματος ο άλλοτε «ισχυρός άντρας» του ΠΑΣΟΚ, Θόδωρος Τσουκάτος, αναφορικά με την εμπλοκή του στην υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της Siemens ζητά ο εισαγγελέας Γαληνός Μπρης με την πρότασή του.
 Ηταν μια φορά μια χώρα που ...λεηλατήθηκε από τις μίζες. Θα μπορούσε να είναι το αφήγημα για υπόθεσης που συγκλόνισε και συγκλονίζει 8 χρόνια μετά την έναρξη της δικαστικής διερεύνησης και τώρα στα όρια της παραγραφής της, ουσιαστικά αρχίζει και πάλι να κινείται. Αλλωστε και μόνο η επωνυμία Siemens στην Ελλάδα δεν θυμίζει πια την κραταιά εταιρεία αλλά μίζες και πάλι μίζες που αγγίζουν τα 70 εκατομμύρια ευρώ. Μεταξύ των προσώπων που ο εισαγγελέας ζητεί την παραπομπή τους σε δίκη, ένας μεταξύ 64 αλλά με ειδικό βάρος λόγω ιδιότητας και ισχύος, ο Θόδωρος Τσουκάτος. Ο εισαγγελέας του καταλογίζει, μέση συνέργεια σε παθητική δωροδοκία σε βαθμό κακουργήματος με την επιβαρυντική περίσταση του Ν1608/50 περί καταχραστών του δημοσίου.

Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας του ΠΑΣΟΚ επί κυβερνήσεων Κώστα Σημίτη, ΘόδωροςΤσουκάτος αν η εισαγγελική πρόταση υιοθετηθεί από το συμβούλιο εφετών,  θα έρθει αντιμέτωπος με ποινή ισόβιας κάθειρξης.

Στην εισαγγελική πρόταση που αριθμεί 2368 σελίδες περιγράφονται οι διαδρομές της μίζας από τα “μαύρα” ταμεία της Siemens στην Γερμανία μέχρι τους τελικούς αποδέκτες στη χώρα μας προκειμένου να διασφαλιστεί η σύμβαση 8002 με τον ΟΤΕ που κατά την εκτίμηση του εισαγγελέα ζημίωσε το ελληνικό δημόσιο τουλάχιστον κατά 70 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με την πρόταση του αναπληρωτή εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος, ο Θόδωρος Τσουκάτος γίνεται “γέφυρα” στη διαδρομή της μίζας για δυο εμβάσματα συνολικού ύψους ενός εκατομμυρίουν γερμανικών μάρκων που εκτιμάται ότι κατέληξαν σε υπαλλήλους του ΟΤΕ. Στη διαδρομή εμπλέκονται γνωστοί και φίλοι σε μια σειρά από τραπεζικές συναλλαγές με στόχο, όπως εκτιμούν δικαστικοί κύκλοι, να χαθούν τα ίχνη του “μαύρου” χρήματος. Τον Δεκέμβριο του 1998 διακινήθηκαν από “ύποπτο” λογαριασμό σε τράπεζα της Αυστρίας, δυο εμβάσματα ύψους ενός εκατ. γερμανικών μάρκων τα οποία, κατά τον εισαγγελέα, κατέληξαν σε τραπεζικό λογαριασμό στην Ολλανδία με δικαιούχο τον επιχειρηματία Ηλία Πιταούλη.

Ο Χριστοφοράκος

Ο εισαγγελέας εκτιμά ότι τα στοιχεία του λογαριασμού Πιταούλη, έδωσε στον ισχυρό άνδρα της Siemens Μιχάλη Χριστοφοράκο, ο Θόδωρος Τσουκάτος, ο οποίος με τη σειρά του τα πήρε από το στενό του φίλο, Στέλιο Βίο “με τον οποίο ο Θ. Τσουκάτος και η σύζυγός του  Πόπη Τσουκάτου διατηρούσαν στενές φιλικές σχέσεις καθώς την είχε βοηθήσει κατά τον προεκλογικό της αγώνα το 1996, όταν ήταν υποψήφια  Βουλευτής της Α’ εκλογικής περιφέρειας Αθηνών...”  Στη συνέχεια, σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση, το ποσό μοιράστηκε σε μια σειρά από τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελλάδα με συνδικαιούχο ένα κοινό πρόσωπο, τον κατηγορούμενο Γεώργιο Γενναίο. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα ο Γ. Γενναίος “απασχολείτο από το έτος 1997, ως προσωπικό γενικών καθηκόντων, στο γραφείο που διατηρούσε ο Θεόδωρος   Τσουκάτος, ως μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ” στην Χαρ. Τρικούπη.

Τελικά όλα τα χρήματα συγκεντρώθηκαν από τους δικαιούχους των λογαριασμών και σύμφωνα με την πρόταση, “παραδόθηκαν από τους Στυλιανό Βίο και Γεώργιο Γενναίο στον Θεόδωρο Τσουκάτο ...και τελικά κατέληξαν... σε στελέχη – υπαλλήλους της ΟΤΕ ΑΕ”. Ο εισαγγελέας επισημαίνει ότι “το έμβασμα του παραπάνω ποσού ...έγινε στα πλαίσια παροχής χρηματικών ωφελημάτων, που είχαν υποσχεθεί τα στελέχη της εταιρείας ΖΗΜΕΝΣ ΑΕ  σε υπαλλήλους της ΟΤΕ ΑΕ, οι οποίοι την αποδέχθηκαν και τελικώς την έλαβαν...” Δηλαδή ο Θόδωρος Τσουκάτος φέρεται να βοήθησε στο λάδωμα για την “αμαρτωλή” σύμβαση.

Οι κόρες του Καραβέλα

Με την ίδια πρόταση ο εισαγγελικός λειτουργός ζητεί την απαλλαγή των τριών παιδιών του ακόμη καταζητούμενου Χρήστου Καραβέλα ενώ δείχνει εδώλιο για τη σύζυγό του Μάρθα. Είναι αδύνατον άλλωστε να ξεχάσει καποιος το θόρυβο που ξέσπασε όταν οδηγήθηκαν με χειροπέδες στα δικαστήρια τα παιδιά του άλλοτε κραταιού άνδρα της Siemens για να δικαιολογηθεί η αδυναμία των αρχών να κρατήσουν στη χώρα τον ίδιο που διέφυγε στο εξωτερικό.