,
,
.
.
.
Γεννήθηκε γύρω στὸ 274 μ.Χ. Ὁ πατέρας του, Κωνστάντιος ὁ ἐπονομαζόμενος «Χλωρὸς»Χλομὸς – ἦταν κιόλας ἕνας ἀπό τοὺς πετυχημένους καὶ πιὸ φωτισμένους στρατηγοὺς τῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ μητέρα του Ἑλένη, ἦταν κόρη ἑνός ταπεινοῦ πανδοχέα ἀπό τὴ Βιθυνία. [ ]
ΤΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
[ ] Τὸ 293, ὁ Αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς ἀποφάσισε νὰ διαιρέσει τὴν αὐτοκρατορική ἐξουσία στὰ τέσσερα, κρατώντας τὴν Ἀνατολή του καὶ ἀναθέτοντας τὶς ἄλλες τρεῖς περιοχὲς σὲ ἕναν παλαιὸ συμπολεμιστὴ του τὸν Μαξιμιανὸ, σὲ ἕναν σκληρὸ καὶ ἄγριο ἐπαγγελματία στρατιωτικὸ ἀπό τὴ Θρᾀκη ποὺ ὁνομαζόταν Γαλέριος καὶ στὸν Κωνστάντιο Χλωρὸ. Ὅσο κι ἄν ὁ Διοκλητιανὸς τόνιζε ὅτι ἡ Αὐτοκρατορία παρέμεινε μία, μοναδικὴ καὶ ἀδιαίρετη, ἀργά ἤ γρήγορα ἡ διάσπαση ἦταν ἀναπόφευκτη.
Τὸ 305 συνέβει ἕνα γεγονὸς ἐξαιρετικῆς ἱστορικῆς σημασίας γιὰ τὴν Ῥωμαϊκή Αὐτοκρατορία: ἡ παραίτηση τοῦ Αὐτοκράτορα· ὕστερα ἀπό εἴκοσι χρόνια στὸν αὐτοκρατορικό θρόνο, ὁ Διοκλητιανὸς ἀποσύρθηκε, ὑποχρώνοντας καὶ τὸν ἀπρόθυμο Μαξιμιανὸ νὰ παραιτηθῇ μαζὶ του.
Ὁ Γαλέριος καὶ ὁ Κωνστάντιος Χλωρὸς-ποὺ εἶχε πλέον ἐγκαταλείψει τὴν Ἑλένη γιὰ νὰ παντρευτῇ τὴν θετὴ κόρη τοῦ Μαξιμιανοῦ, Θεοδώρα-ἀνακηρύχθηκαν Αὔγουστοι [οἱ δύο πρεσβύτεροι Αὐτοκράτορες ], ἀλλά ὁ διορισμὸς τῶν διαδόχων τους, τῶν δύο νέων Καισάρων, ἀμφισβητεῖτο.
Ὁ Κωνσταντῖνος, ἀνακαλύπτοντας ὅτι ὑποβαθμιζόταν κι ἀπό φόβο γιὰ τὴν ζωὴ του, ἔφυγε νύχτα ἀπό τὴν Αὐλή τοῦ Γαλέριου, στὴ Νικομήδεια, γιὰ νὰ συναντήσῃ τὸν πατέρα του στὴ Βουλώνη, ὅπου ἐκεῖνος προετοιμαζόταν γιὰ μία νέα ἐκστρατεία στὴ Βρετανία. Πατέρας καὶ γιὸς πέρασαν μαζὶ τὴ Μάγχη, ἀλλά στὶς 26 Ἰουλίου τοῦ 306, ὁ Κωνστάντιος πέθανε στὴν Ὑόρκη.
Τὴν ἴδια στιγμὴ οἱ λεγεῶνες ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ ἔριξαν τὴν πορφυρὴ αὐτοκρατορική τήβεννο στοὺς ὥμους τοῦ Κωνσταντίνου, τὸν σήκωσαν στὶς ἀσπίδες τους, καὶ τὸν ζητωκραύγασαν ὅσο πιὸ δυνατὰ μποροῦσαν.
Ἔχοντας ὅμως ἀνάγκη κι ἀπό ἐπίσημη ἀναγνώριση, ὁ Κωνσταντῖνος ἔστειλε στὸν Γαλέριο, στὴ Νικομήδεια, μαζὶ μὲ τὴν ἐπίσημη ἀνακοίνωση θανάτου τοῦ πατέρα του, ἕνα πορτραῖτο δικὸ του, μὲ τὰ διάσημα τοῦ Αὐγούστου τῆς Δύσης. Ὁ Γαλέριος ἀρνήθηκε νὰ γνωρίσῃ τὸν νεαρὸ ἀντάρτη.
Ἧταν προετοιμασμένος [ὅμως ] ἀπρόθυμα νὰ τὸν ἀναγνωρίσῃ ὡς Καίσαρα. Γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο κάτι τέτοιο ἦταν ἀρκετό γιὰ τὴν ὥρα. Παρέμεινε στὴ Γαλατία καὶ τὴ Βρετανία τὰ ἐπόμενα ἕξι χρόνια, κυβερνώντας μὲ σοφία καὶ ἀποτελεσματικότητα αὐτές τὶς ἐπαρχίες…
Ἡ κεφαλὴ γιγαντιαίου ἀγάλματος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ποὺ βρίσκεται στὸ μουσεῖο Καπιτωλίου στὴν Ῥώμη.
.
Ο ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
..
Γεννήθηκε γύρω στὸ 274 μ.Χ. Ὁ πατέρας του, Κωνστάντιος ὁ ἐπονομαζόμενος «Χλωρὸς»Χλομὸς – ἦταν κιόλας ἕνας ἀπό τοὺς πετυχημένους καὶ πιὸ φωτισμένους στρατηγοὺς τῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ μητέρα του Ἑλένη, ἦταν κόρη ἑνός ταπεινοῦ πανδοχέα ἀπό τὴ Βιθυνία. [ ]
ΤΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
[ ] Τὸ 293, ὁ Αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς ἀποφάσισε νὰ διαιρέσει τὴν αὐτοκρατορική ἐξουσία στὰ τέσσερα, κρατώντας τὴν Ἀνατολή του καὶ ἀναθέτοντας τὶς ἄλλες τρεῖς περιοχὲς σὲ ἕναν παλαιὸ συμπολεμιστὴ του τὸν Μαξιμιανὸ, σὲ ἕναν σκληρὸ καὶ ἄγριο ἐπαγγελματία στρατιωτικὸ ἀπό τὴ Θρᾀκη ποὺ ὁνομαζόταν Γαλέριος καὶ στὸν Κωνστάντιο Χλωρὸ. Ὅσο κι ἄν ὁ Διοκλητιανὸς τόνιζε ὅτι ἡ Αὐτοκρατορία παρέμεινε μία, μοναδικὴ καὶ ἀδιαίρετη, ἀργά ἤ γρήγορα ἡ διάσπαση ἦταν ἀναπόφευκτη.
Τὸ 305 συνέβει ἕνα γεγονὸς ἐξαιρετικῆς ἱστορικῆς σημασίας γιὰ τὴν Ῥωμαϊκή Αὐτοκρατορία: ἡ παραίτηση τοῦ Αὐτοκράτορα· ὕστερα ἀπό εἴκοσι χρόνια στὸν αὐτοκρατορικό θρόνο, ὁ Διοκλητιανὸς ἀποσύρθηκε, ὑποχρώνοντας καὶ τὸν ἀπρόθυμο Μαξιμιανὸ νὰ παραιτηθῇ μαζὶ του.
Ὁ Γαλέριος καὶ ὁ Κωνστάντιος Χλωρὸς-ποὺ εἶχε πλέον ἐγκαταλείψει τὴν Ἑλένη γιὰ νὰ παντρευτῇ τὴν θετὴ κόρη τοῦ Μαξιμιανοῦ, Θεοδώρα-ἀνακηρύχθηκαν Αὔγουστοι [οἱ δύο πρεσβύτεροι Αὐτοκράτορες ], ἀλλά ὁ διορισμὸς τῶν διαδόχων τους, τῶν δύο νέων Καισάρων, ἀμφισβητεῖτο.
Ὁ Κωνσταντῖνος, ἀνακαλύπτοντας ὅτι ὑποβαθμιζόταν κι ἀπό φόβο γιὰ τὴν ζωὴ του, ἔφυγε νύχτα ἀπό τὴν Αὐλή τοῦ Γαλέριου, στὴ Νικομήδεια, γιὰ νὰ συναντήσῃ τὸν πατέρα του στὴ Βουλώνη, ὅπου ἐκεῖνος προετοιμαζόταν γιὰ μία νέα ἐκστρατεία στὴ Βρετανία. Πατέρας καὶ γιὸς πέρασαν μαζὶ τὴ Μάγχη, ἀλλά στὶς 26 Ἰουλίου τοῦ 306, ὁ Κωνστάντιος πέθανε στὴν Ὑόρκη.
Τὴν ἴδια στιγμὴ οἱ λεγεῶνες ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ ἔριξαν τὴν πορφυρὴ αὐτοκρατορική τήβεννο στοὺς ὥμους τοῦ Κωνσταντίνου, τὸν σήκωσαν στὶς ἀσπίδες τους, καὶ τὸν ζητωκραύγασαν ὅσο πιὸ δυνατὰ μποροῦσαν.
Ἔχοντας ὅμως ἀνάγκη κι ἀπό ἐπίσημη ἀναγνώριση, ὁ Κωνσταντῖνος ἔστειλε στὸν Γαλέριο, στὴ Νικομήδεια, μαζὶ μὲ τὴν ἐπίσημη ἀνακοίνωση θανάτου τοῦ πατέρα του, ἕνα πορτραῖτο δικὸ του, μὲ τὰ διάσημα τοῦ Αὐγούστου τῆς Δύσης. Ὁ Γαλέριος ἀρνήθηκε νὰ γνωρίσῃ τὸν νεαρὸ ἀντάρτη.
Ἧταν προετοιμασμένος [ὅμως ] ἀπρόθυμα νὰ τὸν ἀναγνωρίσῃ ὡς Καίσαρα. Γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο κάτι τέτοιο ἦταν ἀρκετό γιὰ τὴν ὥρα. Παρέμεινε στὴ Γαλατία καὶ τὴ Βρετανία τὰ ἐπόμενα ἕξι χρόνια, κυβερνώντας μὲ σοφία καὶ ἀποτελεσματικότητα αὐτές τὶς ἐπαρχίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου