Βγήκαν «μαχαίρια» στην Ελιά αμέσως μετά τις εκλογές. Ο Ε.
Βενιζέλος συμπεριφέρεται ως επικεφαλής και κάποιοι του λένε πώς «μάλλον
δεν κατάλαβε καλά». Ήδη τα πρώτα μηνύματα τα έχει πάρει και από το
εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, με την κ. Φώφη Γεννηματά να ρίχνει τις πρώτες
προειδοποιητικές βολές θέτοντας θέμα ηγεσίας.
Η ανάγκη της ανασυγκρότησης στο κόμμα της «Ελιάς» βρίσκει μεν σύμφωνους του πάντες, αλλά η διαδικασία και το πώς θα γίνει αυτή, διχάζουν τα στελέχη του Κινήματος και τους συνεργαζόμενους. Ειδικά ενόψει του συνεδρίου που εξήγγειλε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, το χάσμα αρχίζει να μορφοποιείται και όλοι να διαλέγουν πλευρά.
Η μια άποψη λέει ότι η ανασυγκρότηση της παράταξης πρέπει να γίνει με το ΠΑΣΟΚ ως κυρίαρχο πόλο, καθώς το ιστορικό κόμμα της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα παραμένει brand name και εξακολουθεί να συγκινεί ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο μάλιστα ήταν εκείνο, που έσπευσε στις ευρωεκλογές και διέσωσε το χώρο, έστω και με το 8%, που του έδωσε. Δεν μπορείς να διαλύεις έτσι ένα κόμμα, σημειώνουν.
Η άλλη άποψη λέει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να λειτουργήσει ως συνεκτικός κρίκος, έχει εκπνεύσει η όποια δυναμική του και ότι για τις ευρύτερες συνεργασίες που χρειάζεται ο κεντροαριστερός χώρος απαιτείται το σχήμα της Ελιάς, που δοκιμάστηκε στις ευρωεκλογές και μπορεί να προσελκύσει νέες δυνάμεις στη συνέχεια – κάτι που εν μπορεί να κάνει το ΠΑΣΟΚ, όπως λένε.
Υπέρ του ισχυρού ρόλου του ΠΑΣΟΚ, οι «πασοκόφρονες» δηλαδή, είναι οι περισσότεροι παπανδρεϊκοί, μηδέ του πρώην πρωθυπουργού εξαιρουμένου, η πλευρά του Κώστα Σκανδαλίδη, ο γραμματέας του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης, ο Θάνος Μωραΐτης, η Φώφη Γεννηματά, ο Μιχάλης Καρχιμάκης, αλλά και στελέχη που έχουν αποχωρήσει, όπως η ομάδα του Γιώργου Παναγιωτακόπουλο, υπό την αίρεση να σταματήσει η δεξιόστροφη κίνηση της ηγεσίας του Κινήματος. Υπέρ είναι επίσης η μεγάλη πλειοψηφία του μεσαίου στελεχιακού δυναμικού, της Κεντρικής επιτροπής και των νομαρχιακών οργανώσεων.
Από την άλλη πλευρά στέκονται πολλά Βενιζελικά στελέχη, που έδωσαν μάχη για την Ελιά, όπως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ο Γιάννης Μανιάτης, η Εύη Χριστοφιλοπούλου, ο Χρήστος Πρωτόπαπας και μάλλον στην άποψη αυτή προσχωρούν και άλλοι όπως ο Πάρις Κουκουλόπουλος. Με την Ελιά είναι φυσικά ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Χρήστος Αηδόνης της Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα (ΣΥΜΦΩ.Ν.ΕΛ.) και η κίνηση των 58 (Παντελής Καψής, Νίκος Μπίστης και άλλοι).
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν ανοίγει τα χαρτιά του, αφήνει όμως «όλα τα λουλούδια να ανθίσουν» και θα αποφασίσει στην πορεία πώς ακριβώς θα κινηθεί.
Κρίσιμο για το πού θα γείρει η πλάστιγγα μπορεί να θεωρηθεί και το ποιο θα είναι το δίδυμο των ευρωβουλευτών, που θα εκλέξει η Ελιά – ΠΑΣΟΚ. Εάν δηλαδή είναι οι Νίκος Ανδρουλάκης και Εύα Καϊλή, θα πρόκειται για νίκη των πασοκόφρονων, αφού και οι δύο εμφανίστηκαν υπέρμαχοι του Κινήματος και κυρίως υποψήφιοι περισσότερο του ΠΑΣΟΚ και όχι της Ελιάς. Εάν όμως εκλεγεί ο Παντελής Καψής τα πράγματα θα είναι μοιρασμένα. Ιδίως εάν εκλεγεί πρώτος, τότε το μήνυμα θα είναι ελαφρώς υπέρ της Ελιάς.
Η ανάγκη της ανασυγκρότησης στο κόμμα της «Ελιάς» βρίσκει μεν σύμφωνους του πάντες, αλλά η διαδικασία και το πώς θα γίνει αυτή, διχάζουν τα στελέχη του Κινήματος και τους συνεργαζόμενους. Ειδικά ενόψει του συνεδρίου που εξήγγειλε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, το χάσμα αρχίζει να μορφοποιείται και όλοι να διαλέγουν πλευρά.
Η μια άποψη λέει ότι η ανασυγκρότηση της παράταξης πρέπει να γίνει με το ΠΑΣΟΚ ως κυρίαρχο πόλο, καθώς το ιστορικό κόμμα της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα παραμένει brand name και εξακολουθεί να συγκινεί ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο μάλιστα ήταν εκείνο, που έσπευσε στις ευρωεκλογές και διέσωσε το χώρο, έστω και με το 8%, που του έδωσε. Δεν μπορείς να διαλύεις έτσι ένα κόμμα, σημειώνουν.
Η άλλη άποψη λέει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να λειτουργήσει ως συνεκτικός κρίκος, έχει εκπνεύσει η όποια δυναμική του και ότι για τις ευρύτερες συνεργασίες που χρειάζεται ο κεντροαριστερός χώρος απαιτείται το σχήμα της Ελιάς, που δοκιμάστηκε στις ευρωεκλογές και μπορεί να προσελκύσει νέες δυνάμεις στη συνέχεια – κάτι που εν μπορεί να κάνει το ΠΑΣΟΚ, όπως λένε.
Υπέρ του ισχυρού ρόλου του ΠΑΣΟΚ, οι «πασοκόφρονες» δηλαδή, είναι οι περισσότεροι παπανδρεϊκοί, μηδέ του πρώην πρωθυπουργού εξαιρουμένου, η πλευρά του Κώστα Σκανδαλίδη, ο γραμματέας του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης, ο Θάνος Μωραΐτης, η Φώφη Γεννηματά, ο Μιχάλης Καρχιμάκης, αλλά και στελέχη που έχουν αποχωρήσει, όπως η ομάδα του Γιώργου Παναγιωτακόπουλο, υπό την αίρεση να σταματήσει η δεξιόστροφη κίνηση της ηγεσίας του Κινήματος. Υπέρ είναι επίσης η μεγάλη πλειοψηφία του μεσαίου στελεχιακού δυναμικού, της Κεντρικής επιτροπής και των νομαρχιακών οργανώσεων.
Από την άλλη πλευρά στέκονται πολλά Βενιζελικά στελέχη, που έδωσαν μάχη για την Ελιά, όπως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ο Γιάννης Μανιάτης, η Εύη Χριστοφιλοπούλου, ο Χρήστος Πρωτόπαπας και μάλλον στην άποψη αυτή προσχωρούν και άλλοι όπως ο Πάρις Κουκουλόπουλος. Με την Ελιά είναι φυσικά ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Χρήστος Αηδόνης της Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα (ΣΥΜΦΩ.Ν.ΕΛ.) και η κίνηση των 58 (Παντελής Καψής, Νίκος Μπίστης και άλλοι).
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν ανοίγει τα χαρτιά του, αφήνει όμως «όλα τα λουλούδια να ανθίσουν» και θα αποφασίσει στην πορεία πώς ακριβώς θα κινηθεί.
Κρίσιμο για το πού θα γείρει η πλάστιγγα μπορεί να θεωρηθεί και το ποιο θα είναι το δίδυμο των ευρωβουλευτών, που θα εκλέξει η Ελιά – ΠΑΣΟΚ. Εάν δηλαδή είναι οι Νίκος Ανδρουλάκης και Εύα Καϊλή, θα πρόκειται για νίκη των πασοκόφρονων, αφού και οι δύο εμφανίστηκαν υπέρμαχοι του Κινήματος και κυρίως υποψήφιοι περισσότερο του ΠΑΣΟΚ και όχι της Ελιάς. Εάν όμως εκλεγεί ο Παντελής Καψής τα πράγματα θα είναι μοιρασμένα. Ιδίως εάν εκλεγεί πρώτος, τότε το μήνυμα θα είναι ελαφρώς υπέρ της Ελιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου