Περιποιεί τιμή σε κάθε λαό να κυβερνιέται από ηγέτες άξιους,
δίκαιους, ικανούς, έντιμους, ηγέτες που επιλύουν προβλήματα, δημιουργούν
τις προυποθέσεις ώστε οι πολίτες να διευκολύνονται στην καθημερινότητά
τους, να αισθάνονται ασφάλεια, να μοιράζονται τον χρόνο τους στην
εργασία και στην εξυπηρέτηση των αναγκών τους.
Του Ευάγγελου Ραφτόπουλου
Στη σύγχρονη πραγματικότητα είναι δύσκολο έως αδύνατο να μπορέσει κάποιος να επαινέσει ένα πολιτικό σύστημα και να επιβραβεύσει τους εκπροσώπους του για την επιτυχημένη προσπάθεια και το θετικό αποτέλεσμα στην εξυπηρέτηση των αναγκών των πολιτών τους και την πραγματοποίηση των επιθυμιών τους.
Η αποστασιοποίηση των πολιτικών από τα προβλήματα του λαού τους, η ικανοποίηση των ατέλειωτων φιλοδοξιών τους, η επαγγελματική τακτοποίηση συγγενών και φίλων, η συσώρευση χρήματος δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να ασχοληθούν με θέματα όπως η ισονομία, η ισοπολιτεία, η ίση πρόσβαση των πολιτών σε ευκαιρίες, η δίκαιη κατανομή του πλούτου.
Από το σημείο αυτό όμως μέχρι τη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα η διαφορά είναι χαώδης, η απόσταση, ποσοτική και ποιοτική, μεταξύ εξουσιαστών και εξουσιαζομένων τεράστια, οι ελπίδες των τελευταίων ανύπαρκτες, η μοναδική τους ζωή προβληματική, η απογοήτευσή τους μέγιστη, η οργή τους θυελλώδης.
Ποτέ ίσως η Κυβέρνηση δεν έσκυβε στα προβλήματα του λαού, με εξαίρεση ίσως την προεκλογική περίοδο, ποτέ οι εξουσιαστές δεν διοικούσαν, ποτέ δεν είχαν συναίσθηση των ευθυνών και των υποχρεώσεών τους, ποτέ δεν αντιλαμβάνονταν τις συνέπειες των αποφάσεών τους, ποτέ δεν ήταν ικανοί να έρθουν αντιμέτωποι με τον λαό.
Όμως η σημερινή κατάσταση έχει προ πολλού ξεφύγει από τη νομιμότητα, κόμματα της εξουσίας σφιχταγκαλιάζονται μπροστά στον επικείμενο κίνδυνο της απώλειάς της, ακροδεξιοί απειλούν, σκοτώνουν, φυλακίζονται, ποτάμια ρέουν επικίνδυνα, εληές φυτεύονται σε άγονα εδάφη, ξεχασμένοι πολιτικοί εξέρχονται από την σπηλιά τους και δραστηριοποιούνται.
Η φρίκη πηγάζει από τις προσωπικότητες των πολιτικών ηγετών, που θέλουν να εξαφανίσουν τον λαό τους, να τον κατατροπώσουν, να τον συνθλίψουν.
Και οι κυβερνητικοί βουλευτές, άοσμα και άχρωμα ανθρωπάκια, υποταγμένες καρικατούρες στα κελεύσματα των αρχηγών τους σαλεύουν δήθεν αντιστεκόμενα, μέχρι να σωριασθούν κάτω από την μπότα των δυνατών.
Και ο λαός έχει μόνο μία υποχρέωση και ένα δικαίωμα
Να εξαφανίσει τα ανδρείκαλα, να τερματίσει την πολιτική τους αθλιότητα.
Στη σύγχρονη πραγματικότητα είναι δύσκολο έως αδύνατο να μπορέσει κάποιος να επαινέσει ένα πολιτικό σύστημα και να επιβραβεύσει τους εκπροσώπους του για την επιτυχημένη προσπάθεια και το θετικό αποτέλεσμα στην εξυπηρέτηση των αναγκών των πολιτών τους και την πραγματοποίηση των επιθυμιών τους.
Η αποστασιοποίηση των πολιτικών από τα προβλήματα του λαού τους, η ικανοποίηση των ατέλειωτων φιλοδοξιών τους, η επαγγελματική τακτοποίηση συγγενών και φίλων, η συσώρευση χρήματος δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να ασχοληθούν με θέματα όπως η ισονομία, η ισοπολιτεία, η ίση πρόσβαση των πολιτών σε ευκαιρίες, η δίκαιη κατανομή του πλούτου.
Από το σημείο αυτό όμως μέχρι τη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα η διαφορά είναι χαώδης, η απόσταση, ποσοτική και ποιοτική, μεταξύ εξουσιαστών και εξουσιαζομένων τεράστια, οι ελπίδες των τελευταίων ανύπαρκτες, η μοναδική τους ζωή προβληματική, η απογοήτευσή τους μέγιστη, η οργή τους θυελλώδης.
Ποτέ ίσως η Κυβέρνηση δεν έσκυβε στα προβλήματα του λαού, με εξαίρεση ίσως την προεκλογική περίοδο, ποτέ οι εξουσιαστές δεν διοικούσαν, ποτέ δεν είχαν συναίσθηση των ευθυνών και των υποχρεώσεών τους, ποτέ δεν αντιλαμβάνονταν τις συνέπειες των αποφάσεών τους, ποτέ δεν ήταν ικανοί να έρθουν αντιμέτωποι με τον λαό.
Όμως η σημερινή κατάσταση έχει προ πολλού ξεφύγει από τη νομιμότητα, κόμματα της εξουσίας σφιχταγκαλιάζονται μπροστά στον επικείμενο κίνδυνο της απώλειάς της, ακροδεξιοί απειλούν, σκοτώνουν, φυλακίζονται, ποτάμια ρέουν επικίνδυνα, εληές φυτεύονται σε άγονα εδάφη, ξεχασμένοι πολιτικοί εξέρχονται από την σπηλιά τους και δραστηριοποιούνται.
Η φρίκη πηγάζει από τις προσωπικότητες των πολιτικών ηγετών, που θέλουν να εξαφανίσουν τον λαό τους, να τον κατατροπώσουν, να τον συνθλίψουν.
Και οι κυβερνητικοί βουλευτές, άοσμα και άχρωμα ανθρωπάκια, υποταγμένες καρικατούρες στα κελεύσματα των αρχηγών τους σαλεύουν δήθεν αντιστεκόμενα, μέχρι να σωριασθούν κάτω από την μπότα των δυνατών.
Και ο λαός έχει μόνο μία υποχρέωση και ένα δικαίωμα
Να εξαφανίσει τα ανδρείκαλα, να τερματίσει την πολιτική τους αθλιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου