Ο Στέφανος Λεμονίδης εξηγεί γιατί ακόμα και οι εχθροί του Ολυμπιακού και του Βαγγέλη Μαρινάκη δεν μπορούν να μην παραδεχθούν τα σπουδαία deals του "ερυθρόλευκου" προέδρου και για το ταμείο και για την ενίσχυση του ρόστερ!
Mπορεί οι εχθροί του Ολυμπιακού να καταλογίζουν στον πρόεδρο της ΠΑΕ Βαγγέλη Μαρινάκη τις... αμαρτίες όλου του κόσμου, αλλά θα είναι άδικοι αν δεν παραδεχτούν ότι κάνει σπουδαία deals για το ταμείο και την ενίσχυση του ρόστερ, με τελευταία παραδείγματα τις περιπτώσεις Μαρκάνο, Τζιμπούρ.
Ο τραυματισμός του Σιόβα έφερε σε δοκιμασία τα αντανακλαστικά του Ολυμπιακού, του προπονητή και της διοίκησης και πήραν αμφότεροι άριστα, αφού ενήργησαν αστραπιαία και έφεραν τον κατάλληλο παίκτη. Ακούστηκαν διάφορα ονόματα παικτών, αλλά ο Καρεμπέ έδωσε το στίγμα την περασμένη Κυριακή "κοινοτικός, χωρίς βλέψεις στο Μουντιάλ". Κι όταν ο μάνατζερ του Εσκουντέ, έμαθε το βράδυ της Τρίτης ότι αποσύρεται το ενδιαφέρον του πρωταθλητή, καταλάβαμε ότι στον Πειραιά έπιασαν λαυράκι. Όποιος σκέφτηκε την περίπτωση Μαρκάνο έκανε διάνα και μόνο που σκέφτηκε έναν παίκτη που πουλήθηκε 6 εκατομμύρια ευρώ και ήταν βασικός και αναντικατάστατος στην Ρούμπιν. Βέβαια ο τολμών νικά και ο Ολυμπιακός απέκτησε ένα παίκτη που γνωρίζει πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα, δεν θα χρειασθεί χρόνο προσαρμογής, είναι αποδεκτός από το κοινό(εδώ θα επανέλθουμε) και θα καλύψει το κενό του Σιόβα. Χωρίς μάλιστα να ξοδέψει υπέρογκα ποσά, αφού η συμφωνία έχει να κάνει με 600.000 ευρώ ως το τέλος του χρόνου, ενώ η ρήτρα απόκτησης είναι λίγο πιο πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ.
Ο Μαρκάνο είναι παίκτης που εμπιστεύεται ο Μίτσελ, γιατί τον έζησε και τον ανέδειξε, φιλότιμο παιδί, με πλούσια σωματικά προσόντα και ποτέ μα ποτέ δεν προκάλεσε προβλήματα στον Βαλβέρδε, είτε τον είχε στον πάγκο, είτε αριστερό μπακ, είτε στο κέντρο της άμυνας. Το τέλειο deal , που φέρνει ακόμη μια εκθαμβωτική γυναικεία παρουσία στις εξέδρες το Καραισκάκης.
Την ίδια ημέρα έκλεισε και ο Τζιμπουρ στη Νότιγχαμ με 1.5 εκατομμύριο ευρώ στο ταμείο του Ολυμπιακού παρακαλώ. Ένας παίκτης που έψησε πέρυσι το ψάρι στα χείλια της διοίκησης, υπέγραφε και δεν υπέγραφε την ανανέωση του συμβολαίου του , κι όταν το έκανε ήταν ανεπιθύμητος, λόγω της συμπεριφοράς του. Και τη στιγμή που η Σίβα Σπορ ανακοίνωσε ότι δεν τον κρατάει, όλοι φαντασθήκαμε ένα νέο σήριαλ, με τον Αλγερινό να προπονείται μόνος του στο Ρέντη και να ζητάει να μείνει ελεύθερος. Κι όμως πουλήθηκε σε χρόνο ρεκόρ, σε εκπληκτική τιμή 1,5 εκατομμύριο ευρώ και ο Ολυμπιακός γλύτωσε και το 1 εκατομμύριο του συμβολαίου του. Κέρδος 2.5 εκατομμύρια ευρώ, για ένα παίκτη που αποκτήθηκε χωρίς να δαπανηθεί ούτε ένα ευρώ(όπως και ο Μανωλάς), πέτυχε 45 γκολ και ήταν ο ηγέτης της επίθεσης επι διόμιση χρόνια, μέχρι τη στιγμή που έκανε χώρο για να βγει μπροστά ο Μήτρογλου.
Ασχοληθήκαμε μόνο με τις δυο παραπάνω περιπτώσεις, χώρια οι πωλήσεις των Μιραλάς, Φέισα, Φετζφατζίδη, Αμπντούν και τόσων άλλων που έφεραν λεφτά στο ταμείο του Ολυμπιακού , χωρίς να αποδυναμώσουν το ρόστερ του, αφού ήρθαν νέοι παίκτες και τις περισσότερες φορές καλύτεροι τους.
Με αυτά και με αυτά ο Ολυμπιακός ξεφεύγει από τον δεύτερο και γι αυτό δεν αρκούν μόνο τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και οι έξυπνες επιχειρηματικές κινήσεις, όταν οι αντίπαλοι του ενεργούν χωρίς φαντασία, χωρίς ρίσκο, χωρίς πρωτοτυπία, αλλά με ότι περισσεύει. Κι ας μη ξεχνάμε ότι σε μια ... νεκρή μεταγραφική περίοδο, ο Ολυμπιακός απέκτησε εκτός από τον Μαρκάνο και τον Πελέ και τον Αυλωνίτη και τον Ιμπραίμ και τον Λεζάρ και ίσως ακόμη ένα-δυο που δεν τους γνωρίζουμε. Γιατί τα σύγχρονα επιτυχημένα ευρωπαικά κλαμπ βασίζονται και στις αγορές και στις πωλήσεις, δεν είναι δέσμια του παρελθόντος, με μόνιμες ενδεκάδες που κρατούν δέκα χρόνια. Είναι και ο νόμος του marketing , βάση του οποίου ο πελάτης-οπαδός ζητάει καινούργια ινδάλματα για να διατηρήσει το ενδιαφέρον του. Και πάνω απόλα η δίψα της διάκρισης, γιατί ο Ολυμπιακός έδειξε ότι στοχεύει και στο Τσάμπιονς Λιγκ με την απόκτηση του Ισπανού, αφού μπορούσε να μείνει στο υπάρχον υλικό που φτάνει και περισσεύει για το ελληνικό πρωτάθλημα.
ΥΓ: Ο Μαρκάνο, όπως και οι Ορμπαίθ, Φουστέρ χαρακτηρίσθηκαν από τους ... γνώστες του ποδοσφαίρου ως μίζες του Βαλβέρδε και αρκετές φορές αποδοκιμάσθηκαν στο "Καραισκάκης", μέχρι να καταξιωθούν. Η καχυποψία και η συνωμοσιολογία έχουν εξέχουσα θέση στα μυαλά των Ελλήνων. Τώρα οι περισσότεροι δεν προλαβαίνουν να κάνουν ανακυβισθήσεις και να αποθεώνουν αυτούς που λοιδωρούσαν. Κι ας μη ξεχνάμε τον Όσκαρ που έφυγε κυνηγημένος και πέρυσι στην Πριμέρα πέτυχε 12-13 γκολ και έβγαλε 7-8 ασίστ. Κι αυτός... μίζα του Βαλβέρδε.
Και για να σας προλάβω. Και φυσικά έγιναν και λάθη στις πάρε-δώσε, αλλά αυτό είναι νομοτελειακό, αφού το επιχειρείν εμπεριέχει και ρίσκο...
