Οι πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας για τη Θράκη

Η Ελλάδα, δυστυχώς (και) για το σοβαρότατο θέμα της «διαχειρίσεως» της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη δεν έχει διαχρονική, σταθερή και σαφή στρατηγική και θέσεις.

Από της εφαρμογής της συνθήκης της Λωζάνης μέχρι σήμερα, για διαφόρους και διαφορετικούς κατά περίπτωση λόγους (η οποιαδήποτε ελληνο-τουρκική φιλία, μικροκομματικοί και μικροπολιτικοί λόγοι, αφέλεια, φοβίες κλπ) έχει κατορθώσει να θεωρήσει, για μια μεγάλη χρονική περίοδο, η ίδια η Ελλάδα τη μειονότητα ως «τουρκική» και να «τουρκοποιήσει» την παιδεία.

Να περιθωριοποιήσει και απομονώσει τα μη τουρκικά τμήματα της μειονότητας, Πομάκους και Ρομά με συνέπεια αυτοί να ωθούνται προς τις αγκάλες της Τουρκίας, αποτελώντας εύκολη λεία για την τουρκική προπαγάνδα και τα όργανά της.
Κατάφερε επίσης η Ελλάδα να απομονώσει το σύνολο της μειονότητας από την χριστιανική κοινότητα της Θράκης (γκετοποίηση). Με το να επιτρέψει την ίδρυση του τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή, κατέστησε τούτο κέντρο συντονισμού και άντρο όλων των δραστηριοτήτων της επίσημης πλέον Τουρκίας, για την προώθηση των σκοπών και συμφερόντων της στην περιοχή.
Τα τελευταία χρόνια, είναι γεγονός, ότι από τη χώρα μας καταβάλλονται, στα πλαίσια ελπίζουμε μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής, πιο συντονισμένες προσπάθειες προς τη σωστή κατεύθυνση, διορθώσεως των λαθών του παρελθόντος με ενέργειες όπως: Κατάργηση και απαγόρευση χρήσης και χρησιμοποίησης του όρου «τουρκικός» από τα διάφορα σωματεία και οργανώσεις.

Σημαντικές παρεμβάσεις στα θέματα παιδείας όπως διορισμός Ελλήνων ιεροδιδασκάλων, φοίτηση μειονοτικών φοιτητών στα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ κα.

Θέλουμενα πιστεύουμε ότι η στροφή αυτή της πολιτικής της χώρας μας θα συνεχισθεί και δεν θα εκτραπεί από τις συνήθεις πρακτικές που ελλοχεύουν στην ελληνική πολιτική και κρατική πραγματικότητα, όπως οι κίνδυνοι παρεισφρήσεως κομματικών και μικροπολιτικών συμφερόντων. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει και το πρόσφατο παράδειγμα της παρ΄ολίγον (προ ενός περίπου έτους) καταψηφίσεως του σωστού μέτρου των ιεροδιδασκάλων, για μικροπολιτικούς λόγους.
Από την πλευρά της η Τουρκία εφαρμόζει μια σταθερή πολιτική, στρατηγική και τακτική με σκοπό:

(1) Την αυτονόμηση της μειονότητας
2) Την «απορρόφηση» όλων των ετεροκλήτων στοιχείων της μειονότητας (Πομάκοι, τσιγγάνοι), χρησιμοποιώντας
προς τούτο κάθε πρόσφορο μέσο, απειλές, εκβιασμούς, χρηματοδοτήσεις, εύνοιες κ.λ.π.
3) Την οικονομική κυριαρχία της μειονότητας επί του τοπικών οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως εμπορίου, βιοτεχνιών κ.α. με εξουδετέρωση και απομείωση του μεριδίου που βρίσκεται στα χέρια των χριστιανών, αλλά και με έντονη προσπάθεια αποκτήσεως γης.
4) Την διατήρηση της «γκετοποίησης» της μειονότητας με απαγόρευση εντάξεώς της στην τοπική κοινωνία και την αστικοποίησή της.
5) Τη συλλογή πληροφοριών υπέρ της Τουρκίας.
6) Τη στρατολόγηση προσωπικού για να χρησιμοποιηθεί σε υπάρχουσα παράνομη οργάνωση ή ενδεχόμενη δημιουργία τέτοιου παρανόμου μηχανισμού.
Ως μέσα για την υλοποίηση των ως άνω στόχων της η Τουρκία εφαρμόζει εγκεκριμένα γνωστά σχέδια, τα οποία προβλέπουν:

1) Tη δημιουργία εκτεταμένων δικτύων νομίμων, νομιμοφανών και παρανόμων οργανώσεων στο εσωτερικό. Υπόψη ότι στις μειονότητες δεν εφαρμόζεται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης (Η αρχή της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών υπερισχύει σαφώς και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης βρίσκει κατοχύρωση στη γενικότερη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του συνόλου του πληθυσμού της χώρας. Στα πλαίσια της ΔΑΣΕ, έχει ερμηνευτεί ότι καλύπτεται το απαραβίαστο των εσωτερικών και των εξωτερικών συνόρων των κρατών. Άρα δεν είναι νόμιμη η απόσχιση της Κράινα στην Κροατία, που κατοικείται από σερβική μειονότητα. Το ίδιο ισχύει για το Κόσσοβο και την Βοϊβοντίνα της Σερβίας, όπου πλειοψηφεί η αλβανική και η ουγγρική μειονότητα αντίστοιχα).
2) Τη λειτουργία ενός ευρέως, επίσης, δικτύου ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί), αλλά και του διαδικτύου.
3) Την έντονη και με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό οικονομική διείσδυση στην περιοχή της Θράκης και όχι μόνο, με κύριο όργανο την τουρκική τράπεζα "Ζιραάτ''.
Τέλος, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι όλα τα παραπάνω εντάσσονται στο όραμα όλων των τουρκικών κυβερνήσεων, με ιδιαίτερη έμφαση από την κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν, για ανασύσταση του Misak-ı Milli, και συγκεκριμένα τη δημιουργία μιας συμμαχίας-συνομοσπονδίας, η οποία εντός των γεωγραφικών συνόρων της θα περιλαμβάνει: πρωτίστως, το ιρακινό Κουρδιστάν και εδάφη της βόρειας Συρίας. Και στη συνέχεια, την Κύπρο, τα νησιά του Αιγαίου και τη Θράκη μέχρι και τη Θεσσαλονίκη.