Αυτή είναι η Ελλάδα του 2014

Ένας Γάλλος θεατρικός συγγραφέας ο Georges Feydeau συνήθιζε να λέει: «Δεν υπάρχουν πια ανθρωποφάγοι σ' αυτή τη χώρα, από τότε που φάγαμε τον τελευταίο». Επίκαιρη όσο ποτέ η φράση του Feydeau ταιριάζει γάντι στην ανθρωποφαγία της ελληνικής πολιτικής σκηνής που μετατοπίζεται από το ένα θέμα στο άλλο βομβαρδίζοντας με ειδήσεις τον μέσο Έλληνα πολίτη και αποπροσανατολίζοντάς τον από τα πραγματικά προβλήματα που αφορούν την αβάσταχτη καθημερινότητα του.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα η επικαιρότητα δέχεται κατά ριπάς έναν καταιγισμό ειδήσεων που καταδεικνύουν την απίστευτη κατρακύλα και τον ηθικό ξεπεσμό των αξιών σε μια κοινωνία που αποστεώνεται από κάθε τι αληθινό.
Αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια χειραγώγησης της ψυχολογίας των μαζών τα συστημικά μέσα ενημέρωσης που σε χρόνο ρεκόρ καταφέρνουν να «καλύψουν» την πραγματικές αιτίες που οδήγησαν τον τόπο στη χρεοκοπία. Οι ειδήσεις της αθώωσης όλων των ενόχων για το μέγα σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, ο απίστευτος πλουτισμός του πολιτικού προσωπικού όπως καταγράφεται στα πόθεν έσχες των εκπροσώπων του λαού και οι αποκαλύψεις για τον πακτωλό μαύρου χρήματος που διακινήθηκε και ξεπλύθηκε από τα εξοπλιστικά προγράμματα περνούν σχεδόν στα ψιλά. Το γαϊτανάκι των μιζών και των δισεκατομμυρίων ευρώ που μετακινήθηκαν κάτω από τα τραπέζια σταμάτησε κάπου εκεί στον Άκη Τσοχατζόπουλο, στον Κάντα και στον Ευσταθίου. Για τους υπόλοιπους που βρισκόντουσαν στα υπουργικά συμβούλια ούτε κουβέντα.
Κατά περίεργο τρόπο την ώρα που το θέμα με τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων αρχίζει να παίρνει διαστάσεις με ... ονόματά και διευθύνσεις επιχειρηματιών, πολιτικών και διαφόρων άλλων κρατικών λειτουργών και παραγόντων που βούτηξαν το χέρι τους στο μέλι, όλως τυχαίως σκάει σαν «από μηχανής θεός» το δράμα του Μιχάλη Λιάπη που δεν είχε ο άνθρωπος να πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας και... αναγκάστηκε να φτιάξει πλαστές πινακίδες για το πολυτελές τζιπ του. Ζωντανές συνδέσεις, πολιτικά πάνελ, αρθρογραφίες, φωτογραφίες του Λιάπη από το ταξίδι του στη Μαλαισία για να μπορέσει να εκτονώσει την ένταση και το στρες που τον κατέβαλε. Όλη η Ελλάδα ασχολείται με τα καμώματα ενός τύπου που διατέλεσε υπουργός και που η συμπεριφορά του αγγίζει τα όρια της πολιτικής γελοιότητας.
Ταυτόχρονα με την ιλαροτραγωδία του Λιάπη, πάλι εντελώς τυχαία, ξυπνά το γνωστό «αντάρτικο» με την επίθεση στην οικία του Γερμανού πρέσβη. Πάλι ζωντανές συνδέσεις, πάλι δηλώσεις περί καταδίκης της τρομοκρατίας, πάλι κόντρες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης για το μέγεθος της καταδίκης που έπρεπε να επιδείξουν οι μεν και οι δε και οι πολιτικές αντεγκλήσεις συνεχίζουν με αμείωτους ρυθμούς.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έρχεται και η εξαφάνιση του Χριστόδουλου Ξηρού που πήρε άδεια για να ξεσκάσει από τα πάρτι στον Κορυδαλλό και αποφάσισε με «πολιτική του απόφαση» να μην επιστρέψει. Την ίδια ώρα ο Μαζιώτης είναι άφαντος, τα μέλη των «Πυρήνων της Φωτιάς» όπως ο Σακκάς μπαινοβγαίνουν στη ΓΑΔΑ και στον εισαγγελέα, οι γκέι κατεβαίνουν στο λιμάνι και αρχίζουν τα φιλιά στο στόμα ως... ένδειξη διαμαρτυρίας για το σύμφωνο συμβίωσης και οι βουλευτές των κομμάτων ντύνονται «παπα-σούρες» και σπάνε την πλάκα τους στα πανηγύρια.
Ε όχι κύριοι, δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα που ξεροσταλιάζει έξω από τις τράπεζες για να πάρει την πετσοκομμένη σύνταξη από τον προϋπολογισμό που ψήφισαν τα σαΐνια του υπουργείου Οικονομικών. Μια Ελλάδα που τα παιδιά της τρέχουν στο εξωτερικό για να βρουν μια δουλειά που θα τους επιτρέπει την αξιοπρεπή διαβίωση, που δεν έχει να πληρώσει το νοίκι στο τέλος του μήνα, που στοιβάζεται στις ουρές των νοσοκομείων του Άδωνι για να πληρώσει «χρυσάφι» τις παροχές της Υγείας, που της κόβουν το ρεύμα και μαζεύει τα κέρματα για να ψωνίσει γάλα από το σούπερ μάρκετ.
Αυτή η Ελλάδα δυστυχώς δεν προλαβαίνει να καμαρώσει ούτε τον αντάρτη Ξηρό, ούτε τα φιλάκια των γκέι στον προβλήτα του λιμανιού.
Αυτή η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να ξυπνάει από τα χαράματα για να πάρει το πενιχρό μεροκάματο των 400 ευρώ που προσφέρει το success story του Ζαππείου.
Άραγε, χθες το βράδυ, οι κύριοι Μπαρόζο και Ρομπάι για ποια από τις δύο Ελλάδες μιλούσαν στο Μέγαρο Μουσικής;