Οταν ο εγκέλαδος είχε "χτυπήσει" ξανά την Κεφαλλονιά το 1953... BINTEO

Ο πρόσφατος σεισμός στην Κεφαλονιά ανακίνησε μνήμες, από τον φονικό σεισμό του 1953 που έιχε κυριολεκτικά κονιορτοποιήσει πόλεις και χωριά.

Έχουν περάσει 61 χρόνια από την σεισμική δόνηση των 7,2 Ρίχτερ στις 12 Αυγούστου 1953, που ισοπέδωσε το νησί και χαρακτηρίστηκε ένας από τους καταστροφικότερους που έζησε ποτέ η χώρα.

Η πρώτη «προειδοποιητική» δόνηση έγινε την Κυριακή 9 Αυγούστου του 1953, με επίκεντρο τον Σταυρό της Ιθάκης και μέγεθος 6,4 Ρίχτερ.

 

Ακολούθησε ένας δεύτερος, μεγέθους 6,8 Ρίχτερ, στις 11 Αυγούστου ο οποίος συνοδεύτηκε από δέκα μετασεισμούς την ίδια μέρα, οι μεγαλύτεροι των οποίων ήταν 5,3 και 5,1 Ρίχτερ.

Την επόμενη αμέσως ημέρα, την Τετάρτη, 12 Αυγούστου του 1953 μια δόνηση μεγέθους 5,2 Ρίχτερ αποτέλεσε το προμήνυμα για την καταστροφή που θα επακολουθούσε.

 

Λίγες ώρες αργότερα οι κάτοικοι του νησιού αλλά και τον Επτανήσων γενικότερα θα βίωναν την μήνιν του Εγκέλαδου που χτύπησε με 7,2 Ρίχτερ.

Ο σεισμός αυτός ήταν ένας απότους μεγαλύτερους και καταστροφικότερους που έζησε ποτέ η Κεφαλονιά, μια παραδοσιακά σεισμογενής περιοχή, αλλά και όλη η Ελλάδα.

 

Η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος και η Ιθάκη, που είχαν ήδη υποστεί σοβαρές ζημιές από τους προηγούμενους σεισμούς ισοπεδώθηκαν. Τα στοιχεία είναι σοκαριστικά: 27.659 από τις 33.000 οικοδομές κατέρρευσαν, 467 μόνο σώθηκαν (κυρίως στη βόρεια Κεφαλονιά, στην περιοχή της Ερίσου), ενώ οι υπόλοιπες υπέστησαν σοβαρές ή ελαφρύτερες ζημιές.

Στη Ζάκυνθο, την καταστροφή συμπλήρωσε η μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στην πρωτεύουσα του νησιού. Ο  συνολικός αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 455, των αγνοουμένων σε 21 και των τραυματιών σε 2.412.

 

Επρόκειτο για βιλβική καταστροφή που τον τωρινό σεισμό (αν και επιφανειακό) τον κάνει να μοιάζει με "παιδική χαρά"

Ας δούμε πως ήταν αυτός ο σεισμό όπως τον κατέγραψαν τα μάτια του κεφαλονίτη ποιητη΄Θεόφραστου Θεοχαράτου. Οι Κεφαλονίτες φημίζονται για τα ποίηματα που βγάζουν ακόμα και σε καιρούς καταστροφών.

ΑΠ' ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ 1953

Και  του σεισμού τον ερχομό με κρότο τρομερό
τον αυτιαστήκαμ' όλοι,
βράχοι αμετακίνητοι ορμούν προς το γιαλό
κι' από τις στέρνες χάθηκε αμέσως το νερό
κι έσβησε όλο το χωριό
σ' ένα μεγάλο σύννεφο  καπνό και κουρνιαχτό.

Οι τάφοι ανοίγουν και ξερνούν κόκκαλα πεθαμένων,
κι' ακούγονται οι οδυρμοί ανθρώπων πληγωμένων.
Άνθρωποι πανικόβλητοι απ' του σεισμού τον κλόνο,
φεύγουνε προς την θάλασσα χωρίς να χάνουν χρόνο.

Μάνες φωνάζουν τα παιδιά και τα παιδιά τις μάνες,
πέφτουν κωδωνοστάσια  και σπάζουν οι καμπάνες.
Και τρέμει σύγκορμα η γη, ο ουρανός θολώνει,
κι' ερήμωση τριγύρω μας το πέπλο της απλώνει.

Εδώ π' ανθούσε χθες ζωή σήμερα ακούγονται οδυρμοί,
και κάτω από τα πόδια μας της γης να τρίζουν οι αρμοί.
Τα γραφικά σπιτάκια μας τα' αρχοντικά πρεντσίπων και κονσόλων,
και τα σεπτά χριστιανικά κονίσματα και πάπυροι μαζί,

γίνανε όλα κουρνιαχτός κίτρινη στάχτη και καπνός,
που με ανθρώπινες μορφές και μες στη σκόνη
σαν σκιές πλανιώνται φοβισμένες,
δίνουν εικόνα φοβερή που συνοδεύουν οι σεισμοί
υπόκωφοι και τρομεροί,
στρατιές σατανικές απ' τα' άγνωστο σταλμένες.